Achter And Now The Owls Are Smiling zit slechts een persoon: Nre. Sinds 2016 laat hij zijn visie op atmospheric depressive black metal op de wereld los. En dat het de man niet aan inspiratie ontbreekt bewijst zijn output. Een eerste ep, ‘The Brooding’, was er in 2017. Aan een vrij stevig tempo volgden intussen nog twee ep’s, maar ook al twee full-albums. Met ‘Dirges’ zorgt hij ervoor dat de stand tussen ep’s en full-albums weer in evenwicht is. ‘Dirges’ telt acht tracks en opent heel atmosferisch met ‘Dirge I: Grief’ waar je enkel mooie samenzang, wat drums en een ruisende zee hoort. ‘Dirge II: Rejection’ zet ook nog rustig, kalm en vredevol aan. Het nummer wint langzaam aan kracht om nog voor de eerste minuut verstreken is tot een furieuze uitbarsting te komen van geweld, dreiging, duisternis en kracht. Daarna speelt Nre met tempo’s, ritmes, kracht en diverse graduaties van dreiging om zijn boodschap te verkondigen. Ook ‘Dirge III: Darkness’ en Dirge IV: Solitude’ volgen dit stramien. Een dreigende wind en mooi gitaarspel vormen samen ‘Dirge V: Lucidity’ zodat je toch mooi op adem kan komen na het beukende zwartgeblakerde geweld van de drie vorige tracks. Na een wat aarzelende start pakt ‘Dirge VI: Pointlessness’ de draad weer op van heftig zwartgeblakerd geweld waar Nre opnieuw speelt met tempo’s, ritmes en verschillende graduaties in kracht en dreiging. Het depressieve karakter van de nummers komt vooral tot uiting in de manier waarop de man zijn stem gebruikt en eerlijk gezegd bevalt dit ons eigenlijk wel. Ook ‘Dirge VII: Acceptance’ tapt uit dit vaatje, al ligt het tempo in het algemeen toch een stukje lager en worden de rustiger, atmosferische stukken een ietsje langer. Eindigen doet Nre, of And Now The Owls Are Smiling, met ‘Dirge VIII: Ascencion’, een bijna vier minuten depressief klinkende geluidsbrij waarbij je achterblijft met een ongemakkelijk gevoel. And Now The Owls Are Smiling zet zo zijn eigenzinnige weg verder. Wij vallen vooral voor de nummers waarin Nre furieus, uiterst krachtig, gedreven en energiek uit de hoek komt, maar weten ook de rustiger momenten te waarderen. Enkel de laatste track op dit album vinden we niet echt ons ding en dat zorgt er dan ook voor dat ons waarderingscijfer een stukje zakt, al blijft ‘Dirges’ een knappe aanvulling in de discografie van And Now The Owls Are Smiling.

Luc Ghyselen (80)

Clobber Records

Tracklist: 1. Dirge I: Grief 2. Dirge II: Rejection 3. Dirge III: Darkness 4. Dirge IV: Solitude 5. Dirge V: Lucidity 6. Dirge VI: Pointlessness 7. Dirge VII: Acceptance 8. Dirge VIII: Ascension