De Australische postrockers van Sleepmakeswaves brengen een sound typisch aan het genre. Ze voegen hier dus niet veel experimentele uitspattingen aan toe of begaan andere wegen. Net door het volgen van deze rechte lijn zijn ze al veel jaren gewoon de ideale band voor de doorsnee fan van het genre. Het heeft hen alvast geen windeieren gelegd. Dit zowel naast als op het podium. De Australische band verstaat de unieke kunst om te schitteren in eenvoud. En staan dan ook garant voor telkens een emotionele trip. Bovendien bewijst de band dat lang uitgesponnen songs niet per se saai hoeven te zijn, de gevarieerde aanpak is daarbij een extra pluspunt. Voldoende superlatieven dus om ook de nieuwste ep ‘Out Of Hours’ eens onder de loep te nemen. Deze ep is een onderdeel van de trilogy ‘ These Are Not Your Dreams ‘ die op 17 juli op de markt wordt gebracht. Meer informatie: https://sleepmakeswaves.bandcamp.com/ ‘Pyramids’ doet al vermoeden dat er nog geen sleet is gekomen op de intensieve wijze waarop onze favoriete Australische postrockers te werk gaan. Intensieve riffs klieven als botte bijlen doorheen ons vege lijf, en gevarieerde drum salvo’s als oorverdovende mokerslagen die in je gezicht tot ontploffing worden gebracht. Binnen die omkadering die we ondertussen al gewoon zijn ondertussen van Sleepmakeswaves, drijft de band in golvende bewegingen het tempo op naar een oorverdovende climax. Het extra leuke is de subtiele vocale aankleding, die telkens een meerwaarde biedt binnen het geheel. Nergens valt er een speld tussen te krijgen, en ons doorsnee postrock hart wordt verder diep geraakt bij ‘Zelda’ en ‘Menthol’. Beide lekker aan de ribben klevende kleppers van typisch postrock allooi. Niets nieuw onder de zon dus, maar zo mooi gebracht dat je er als fan van het genre gegarandeerd een oorgasme van krijgt. Bij ‘Embraced’ komt die vocale inbreng iets meer boven drijven, en hoor je een band die anno 2020 toch probeert om andere bronnen aan te boren. Daarvoor krijgen ze van ons alvast een sterretje meer op hun plantsoen. Maar over de hele lijn blijft Sleepmakeswaves dus nog steeds die eenvoudige maar intens mooie soort postrock brengen, waardoor we in het verleden meerdere keer van onze sokken werden geblazen. Zijnde op het podium van dunk!festival in 2012 en 2014. Conclusie: Sleepmakeswaves blijft na al die jaren gewoon stevig op de postrock troon zitten. Trouwens, als een landgenoot als AC/DC meer dan veertig jaar uit datzelfde hardrock vaatje kan tappen, en daar helemaal terecht mee weg komt, dan mag en kan Sleepmakeswaves dat zeker en vast. Deze ep bewijst in elk geval dat er op de Australische postrock meesters nog steeds geen sleet komt. De intensiviteit waarmee de band je als postrock fan doorheen schudt en verweest, achterlaat in de hoek van de kamer, met een grote krop in de keel, blijft dus ook anno 2020 nog steeds de toon aan te geven. En dat ondanks de vaak subtiele vocale inbreng, die een extra meerwaarde vormt binnen het geheel. En daardoor vleien we ons dan ook wederom neer in de armen van een van onze favorieten binnen het genre, en glijden weg naar een postrock wereld waar het nog steeds fijn vertoeven is. Missie compleet geslaagd.
Erik van Damme (80)
Independent Release
Tracklist: 1. Pyramids 2. Zelda 3. Menthol 4. Embraced