Japan en metal hebben een speciale relatie. Het is duidelijk dat samen met Scandinavië en Duitsland, Japan één van de regio’s is waar metal een breed publiek aantrekt. Het is ook duidelijk dat er veel Japanse metal bands zijn, die spijtig genoeg enkel in eigen land sant zijn. Met uitzondering van Loudness en in veel mindere mate Sigh, Sabbat en Show-Ya kennen Japanse bands weinig of geen succes in het buitenland. In recente jaren mocht Babymetal doorbreken met in hun spoor in veel beperktere mate Band-Maid en Aldious, Er zijn ook weinig Japanse bands die binnen Europa toeren. Metal Female Voices Fest zorgde wel steevast voor een Japanse inzending, maar met uitzondering van de sporadische Japanse band die Europa eens aandeed, was er weinig dat vanuit het land van de rijzende zon hier naam en faam kwam zoeken. Binnenkort staan Crystal Lake en Crossfaith op Alcatraz. Misschien het begin van een beetje verandering. Hopelijk, want Japan herbergt veel talent. Eén van die groepen die onder de radar opereert is Lovebites, bestaande uit vijf leuke (en mooie) meiden. Ze mijden eigenlijk met uitzondering van hun looks namelijk een beetje dat wat Japanse bands zo uniek maakt. Lovebites probeert het te maken in Europa op hun manier en lijkt daar in te slagen. Ze toerden reeds enkele malen in Europa, de zang is in het Engels, de vorige releases waren geproduceerd door bekende Europese producers en bovenal, nu zijn ze getekend bij Arising Empire, het sublabel van Nuclear Blast dat opkomend talent wil laten doorgroeien. ‘Clockwork Immortality’ is het eerste voor het label en hun tweede album. De vorige plaatjes waren top. Benieuwd wat deze zal geven. ‘Addicted’ mag het album openen. Het nummer lijkt op een nummer van Aldious, gejaagde power metal met duidelijk hoorbare vocalen, die zelfs een beetje poppy klinken. Geen rust, want daar heb je ‘Pledge Of The Saviour’ al. Het is duidelijk waar Lovebites de inspiratie haalt, namelijk bij de Iron Maidens van deze wereld en in zekere mate ook bij de Duitse power metalbands. ‘Rising’ opent symfonisch, maar alterneert al snel richting meezing power metal, zonder cheesy over te komen. ‘Empty Daydream’ begint met een intro die van Maiden had kunnen zijn, maar evolueert onmiddellijk naar een Lovebites nummer. De band heeft wel degelijk een eigen geluid en identiteit. Slimme meiden. ‘Mastermind 01‘ opent als een Accept nummer en evolueert naar een mix van Accept en Lovebites. Mooi zo. ‘M.D.O.’ past perfect in het rijtje van ‘Mastermind 01’. Vervolgens ‘Journey To The Other Side’: heb ik dus een paar keer laten draaien, zegt genoeg zeker. ‘The Final Collision’ is het voorlaatste nummer en past perfect binnen het geheel, maar heeft een iet of wat andere sfeer. ‘We The United’ is het nummer van dienst met “anthem”-gehalte. Het enige dat kan gezegd worden met betrekking tot het meezinggehalte (en dat geldt eigenlijk voor alle nummers) is dat Asami zonder pauze aan één stuk door zingt dat er van meezingen weinig in huis komt tenzij je waarschijnlijk en geoefend zanger(es) zou zijn, behalve dan misschien in ‘Epilogue’, het trage nummer van dienst en tevens afsluiter van het album. Album nummer twee is een succes geworden, waarvoor een breed publiek zou moeten kunnen gevonden worden. Zet die meisjes eens op een paar festivals en ‘t is in de sacoche. Ik ben fan en u wordt het.

Frederik Blieck (90)

Arising Empire / Nuclear Blast

Track list: 1. Addicted 2. Pledge Of The Saviour 3. Rising 4. Empty Daydream 5. Mastermind 01 6. M.D.O. 7. Journey To The Other Side 8. The Final Collision 9. We The United 10. Epilogue