Het is bijna één jaar geleden toen het nieuws op 13 december 2017 van het overlijden van Warrel Dane na een hartfalen ons als een donderslag bij heldere hemel bereikte. Dat dit album post mortem uitgebracht werd en als je weet dat de bandleden aangeven dat hij het gevoel had dat dit zijn laatste wapenfeit zou zijn dan heeft dit wel een extra dimensie aan deze plaat. Op de vraag van “welke plaat wil je maken?” kreeg men het antwoord : “as hard as fuck”, en dat is het dan ook geworden, de plaat klinkt veel duisterder en veel agressiever dan zijn vorige soloplaat ‘Praises To The War Machine’. Getormenteerd door zijn eigen (alcoholische) demonen kroop hij terug achter de pen en schreef zoals we dit steeds verwachten van hem als woordengoochelaar opnieuw beklijvende teksten die met hart en ziel de nummers een naar de keel grijpende twist meegeven. In welke mate dit album afgewerkt was op het tijdstip van overlijden kan ik gerust achterwege laten want naast wat zangpartijen die wat op de achtergrond “weggemoffeld” zijn, staat het eindproduct er als een huis. Na de hypnotiserende intro krijgen we het eerste nummer te horen ‘Madame Satan’ wat met de black metal getinte riffs meteen het tempo en de duisternis op de plaat beklemtoond, de hoge pitchen die destijds op de ‘Sanctuary’ (en ook op ‘Serpent’s Knight’) prominent aanwezig waren zijn op dit album niet aanwezig maar wel het dramatisch melancholische stemgeluid zoals vaak bij ‘Nevermore’ gebruikt werd. Warrel Dane heeft al altijd een kritische mening op religie en politiek geuit in zijn teksten net als de twijfelachtige invloed van de steeds verdergaande technologische vooruitgang en ook op ‘Shadow Works’ is dit niet anders. Er zit heel wat variatie in de nummers. Als het ware een rollercoaster van emoties die weergegeven word, zoals in bijvoorbeeld ‘The Hanging Garden’ die als een black metal song van start gaat maar een catchy slepend refrein bevat om dan over te gaan naar sfeermuziek die passend zou zijn in een fantasy adventure movie. De diversiteit is waarschijnlijk ook voor een groot deel te wijten aan gitarist Thiago Oliveira die ervaring heeft in een wijd spectrum van stijlen wat deze plaat alleen maar ten goede komt. ‘Disconnection Sytem’ is een nummer dat herkenbaar in de stijl van ‘Nevermore’ begint die je kan situeren tussen de albums ‘Dead Heart In A Dead World’ en ‘This Godless Endeavor’. Het nummer dat het meest toegankelijk en open klinkt en die zelfs een anthem kantje (deels werd dit na de dood van Warrel door vrienden ingezongen) heeft, is ‘As Fast As The Others’. Wat voor mij persoonlijk het hoogtepunt is, is de afsluiter ‘Mother Is The Word For God’. Strijkers zetten het nummer met fijne niet alledaagse notenpartijen in waarop de gitaren later invallen om uit te monden in een hectisch euvel waarin de Braziliaanse muzikanten waarbij hij sinds 2014 op tour mee was (Johnny Moraes (guitar), Thiago Oliveira (guitar), Fabio Carito (bass) and Marcus Dotta (drums)) zich in allerlei muzikale bochten wringen (en dit is uiterst positief bedoeld) waarin geen van enkele hoeft onder te doen voor de klassebakken die al deel uit maakten van Warrel zijn entourage. ‘Shadow Works’ is geen gemakkelijk luisteralbum om twee redenen: 1) muzikaal heeft het misschien wel enkele luisterbeurten nodig om de genialiteit ervan in te zien. 2) In het achterhoofd speelt bij elke luisterbeurt het feit mee dat weet je dat dit het laatste is … en dat de metalwereld opnieuw een grote held verloren heeft. “ I’m just a non believer, ready to kill the great concealer. Take my wisdom with conviction. Focus on your hate with pure decision. Drain into a hole of sorrow, live like there’s no tomorrow. On self-destruction day I choose to die.”: Warrel Dane.

David Vandewalle (96)

Century Media

Tracklist: 1. Ethereal Blessing 2. Madame Satan 3. Disconnection System 4. As Fast As The Others 5. Shadow Works 6. The Hanging Garden 7. Rain 8. Mother Is The Word For God