Blast From The Past Fest – 07/12/2019 – Kubox, Kuurne.

Eternal Breath mocht de spits afbijten in wat voor hun een quasi thuismatch was. De bandleden zijn allen uit de streek, en het festival is georganiseerd door hun drummer, Kenny Geerts. Kenny mocht zijn kunnen op de drum bewijzen tijdens een show die al heel wat volk naar de Kubox in Kuurne wist te lokken. Ze vlogen er meteen in met ‘My Redemption’, de eerste track van hun meest recente cd ‘World Of Chaos’. De rest van de show kwam er zowel nieuw als ouder materiaal aan bod. Hierdoor kon je merken, volgens bepaalde reacties in het publiek, dat de band nog altijd evolueert. De bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld, maar met uitzondering van bassist Aaron Soens, was er voor mij weinig dynamiek op het podium in de eerste paar nummers. Bij de inzet van ‘Fire’, terug een track uit het nieuwe album, werd het publiek getrakteerd op wat pyrotechnische kunstjes. Volk dat al vroeg naar de Kubox was afgezakt was zeker niet teleurgesteld met de eerste band die ze te zien kregen.

Up next, Troyen … Deze Britse band, die in 2014 heropgericht werd, met voornamelijk dezelfde bandleden als in 1982, mocht de tweede plaats invullen in de Kubox. Deze band bracht een meer “groovy” en trager geluid dan de opener van het festival. Dit was een beetje een breekpunt in de sfeer die al opgebouwd was, maar het publiek kwam snel terug naar binnen om te genieten van het vakkundige gitaarwerk op naam van Mark Notley, hun bassist, met hoge hoed. Hun geluid was typisch NWOBHM. Wel met een passie gebracht, en mooi afgeleverd.

Asomvel was third, and shook everything up … Asomvel is heavy metal, en heavy metal is Asomvel. Tijdens de show van deze band werd het publiek om de oren geslagen met strakke riffs. Zanger Ralph zorgde af en toe voor een flashback naar het geluid van Lemmy. Het publiek werd wakker geschud, na het iets tragere Troyen, met een flinke portie lef en energie. On stage was er beweging, en het publiek was geboeid door dit alles. Na een klein, letterlijk, uitschuivertje van de bassist / lead vocalist ergens in het midden van hun veertig minuten durende heavy metal geweld, konden we rekenen op heel wat energie voor de rest van hun optreden. Hun ep is heel toepasselijk ‘World Shaker’ genoemd. Deze jongens gaan er voor, en ze doen het goed.

*Foto’s: Eternal Breath / Troyen / Asomvel*

Dark Sky Choir mocht als vierde aantreden. Zij werden toegevoegd aan de affiche in de plaats van Fist. Een vervanger zoeken voor een band is natuurlijk nooit makkelijk, maar naar aanleiding van vele positieve reacties op zowel sociale media als in de zaal kon ik concluderen dat Dark Sky Choir zeker een waardig vervanger was. Dit viertal omschrijft zichzelf als een band die “their own kind of rock and metal” brengt. Voor mij klopt dit volledig. Heel moeilijk in een bepaald genre in te delen. Maar deze mannen zorgden voor sfeer in de zaal. Als eersten konden zij ook het publiek voor het grootste deel meetrekken. Het publiek werd getrakteerd op een drumsolo door Jordan Cannata, die een sterk staaltje kunnen demonstreerde. Daarna was Ira Black aan de beurt, de gitarist speelde een solo van jewelste. Tot op de laatste noot vakmanschap op alle vlakken.

Daarna was Cage aan de beurt. Power metal kings from the US! Zij brachten hun snelle riffs en strakke drumwerk mee van overzee voor het publiek in Kuurne. Ze kregen het publiek makkelijk mee in de sfeer van hun muziek. Sean Peck’s vocals waren fenomenaal. Deze band heeft over de jaren een sterke reputatie opgebouwd in hun live shows. Deze reputatie zijn ze meer dan waard. Hoewel hier en daar een opmerking kwam over het geluid dat niet altijd honderd procent was.

*Foto’s: Dark Sky Choir / Cage*

Ondertussen, was het publiek ook aan het wachten op de aankondiging van een bepaald nieuwtje, waar op de sociale media van het festival eerder naar verwezen was. Met trots mocht Kenny Geerts al een eerste naam bekend maken voor Blast From The Past 2020. Niemand minder dan Acid, mag op de affiche prijken. In de vroege jaren tachtig was de band Acid een pionier in de metalscene met hun eigen versie van speedmetal en een frontvrouw. Acid is in 1986 gestopt, maar maakt nu, voor Blast From The Past, een comeback.

Na dit, toch wel heel verrassende nieuws, was het de beurt aan Trance. Trance mocht zijn versie van metal brengen. Een mooie vermenging van power metal met hier en daar wat glam bij. De enorm energieke vocalist, Nick Holleman, zorgde voor een meeslepend geluid en zette de zaal in sneltempo naar zijn hand. De band met Duitse roots, bracht een resem strak gespeelde nummers ten berde. Het volk in de zaal gaf graag zijn eigen stem te leen tijdens ‘We Are The Revolution’. Deze rotten in het vak stralen op het podium een zelfvertrouwen uit, en dit is volledig terecht. Strakke show, mooie sound.

De volgende, bekende band, was Praying Mantis. De vijf koppige band uit Londen, bestaat sinds 1974 en werd gevormd door Tino en Chris Troy. Ze brachten een iets melodischer en meer klassieke rock op het podium in Kuurne. Het publiek hadden ze op hun hand en hier en daar werd bij heel wat nummers meegezongen. Voor mij was in hun performance de cover van Lynyrd Skynyrd, ‘Simple Man’, een hoogtepunt. De zaal werd stil tijdens de eerste akkoorden, en bij de inzet van het refrein kon de vocalist, Hans In ’T Zand, rekenen op heel wat bijval van het publiek. Een heel puur momentje in al het overige geluid. Daarna werd de zaal verder getrakteerd op wat harder werk, en kon iedereen na een momentje uitblazen uitkijken naar de laatste twee bands.

*Foto’s: Trance / Praying Mantis*

Voorlaatste, maar eigenlijk co-headliners was het Canadese Exciter. Zij kwamen speciaal voor Blast From The Past Fest over naar Europa, en breien er een tour aan vast, samen met Asomvel die we eerder aan het werk zagen. De drie koppige band, pioniers in het genre van speed metal konden niet echt verrassen, maar speelden een strakke set die de aanwezige fans kon bekoren. Het nodige gitaargeweld, en rechttoe rechtaan ritme werd geleverd aan het publiek. Mooie set, puike performance.

Grave Digger mocht als laatste aantreden. Maar het gezegde gaat, “last but not least”, en in dit geval was het gezegde zeker van toepassing. Grave Digger, kon jammer genoeg niet rekenen op een grote massa volk in de zaal, deze leek een beetje te legen na Exciter. Maar wie bleef werd vergast op een sterk staaltje heavy metal. De ‘oude’ rotten in het vak weten hoe ze het publiek moeten boeien, en laten de ene na de nadere toch wel bekende track horen. Met ‘Excaliber’ en ‘Rebellion’ konden ze op het laatst het publiek volledig inpalmen, en eindigen deden ze met ‘Heavy Metal Breakdown’.

*Foto’s: Exciter / Grave Digger*

Naast al deze bands die zoveel goeds ten berde hebben gebracht op het podium, viel er naast het podium ook wat te beleven. Er was voor elk wat wils op de metalmarket in de foyer van de Kubox. En je kon ook de merch kopen van je favoriet of favorieten van de avond. Op naar een volgende editie van dit evenement.

Met dank aan Mike de Coene.

Tekst: Nathalie Coppens.

Foto’s: Bianca Lootens.