‘Non Debellicata’ is het negende full-album van het Noorse Ragnarok, een band die in 1994 werd opgestart en garant staat voor onvervalste rauwe en dreigende black metal zoals die ook afgeleverd wordt door o.a. Marduk, Gorgoroth, 1349, Taake, … Dan zou je moeten weten compromisloze black metal waar kracht, duisternis, dreiging en agressie hand in hand gaan. Indien je nog mocht twijfelen aan die opzet, moet je maar eens luisteren naar het openingsnummer. ‘Non Debellicata’ zet de puntjes meteen op “i”. Hard, stevig, agressief, brutaal, donker en dreigend; het komt allemaal evenredig aan bod in een track die meteen furieus, gedreven, energiek en aan een stevig tempo uit de speakers barst. Dit kunstje wordt meteen nog eens over gedaan met ‘Chapel Of Shadows’. Net als bij het vorige nummer gaat men razend te keer en krijg je de indruk dat hier meer dan vier artiesten actief zijn. Er wordt wat gas terug genomen voor de intro van ‘Sanctimoneus’ om dan opnieuw verbluffend hard en stevig uit te pakken. Toch kent dit nummer ook wat kalmere stukjes die tussen het brutale en agressieve geweld wat extra kleur geven. Maar vergis je niet, men blijft even dreigend en duister overkomen. Daarna is het weer alle hens aan dek want ‘Bestial Emptiness’ krijgt een immens snel tempo mee dat je uiteindelijk verweesd in een hoekje achter laat. Lang mag en kan je daar niet blijven zitten want met ‘Nemesis’ wordt een nieuwe furieuze track in sneltreinvaart over je heen gekapt. Daar moet ‘The Great Destroyer’ in niets voor onder doen, want ook nu weer trekt de band stevig van leer. Toch krijg je hier ook een moment om wat op adem te komen, mits een dreigend stuk met wat tribal drums om dan weer langzaam aan aan tempo te winnen. Voraleer je weer goed en wel naar wat extra adem hebt kunt happen, schiet ‘Gerasene Demoniac’ al even furieus uit de startblokken om je verder met brutale kracht onder te dompelen in donker dreigend geweld. De heren blijven er geweldig furieus tegenaan met ‘The Gospel Of Judas Iscariot’, al probeert een stevige gitaarsolo even de boventoon de voeren, maar zelfs die wordt terug gedrongen door de overduidelijke donkere kracht en de rauwe vocalen. Een “lullaby” is in Amerika een slaapliedje, maar dat komt niet echt voor in de woordenboek van Ragnarok. Althans zeker niet als je ‘Jonestown Lullaby’ over je heen dendert. Ja, het is misschien wel het minst dreigende, donkere of krachtige nummer op dit album, maar niemand zal hierdoor ook maar denken aan slapen. Het album sluit af met het dreigende ‘Asphyxiation’, een machtig nummer waar het tempo wat lager ligt, maar dat wordt dan weer goed gemaakt door de rauwe dreiging en de duistere kracht van het nummer, én waar de gitaarsolo wel het black metal geweld eens overstemt. Black metal fanaten hebben deze review zeker niet tot hier uitgelezen: die waren voor halfweg al richting platenzaak om dit kleinood aan hun collectie toe te voegen. Wij hopen dat u nu hetzelfde doet.
Luc Ghyselen (90)
Agonia Records ARCD 198
Tracklist: 1. Non Debellicata 2. Chapel Of Shadows 3. Sanctimoneous 4. Bestial Emptiness 5. Nemesis 6. The Great Destroyer 7. Gerasene Demoniac 8. The Gospel Of Judas Iscariot 9. Jonestown Lullaby 10. Asphyxiation