Het Duitse Eskimo Callboy werd in 2010 opgestart. Met het debuutalbum, ‘Bury Me In Vegas’ (2012), gooiden ze meteen hoge ogen. Hun mix van electro, hardcore en metalcore, kortweg electrocore genoemd, sloeg meteen enorm aan in het thuisland. De daarop volgende albums, ‘We Are The mess’ (2014), ‘Crystals’ (2015) en vooral ‘The Scene’ (2017), bevestigden niet enkel die status maar zorgde ervoor dat de fanbase nog een heel stuk groter werd. En dat niet alleen in het thuisland. Ook tijdens live concerten zorgt het zestal voor een uiterst aanstekelijke sound die zowel kracht als dansbaarheid uitstraalt. Het spreekt bijna voor zich dat vooral een jong publiek toehapt. Ik vermoed dat ‘Rehab’, het nieuwste elf tracks tellende album van de heren, daar niet voor zal onder doen. Opnieuw krijg je een dansbare mix van pakken electro en ingrediënten die je ook terug vindt in metalcore en / of hardcore. Het klinkt allemaal heel catchy en aanstekelijk, maar na een paar nummertjes heeft ondergetekende het eigenlijk gehad. Erg veel variatie vind ik er niet in terug. En daar ik persoonlijk liever inteken bij een krachtiger sound, veel minder electro, en minder catchy aanstekelijkheid die dan nog uitmondt naar vrij radiovriendelijke momenten, zal Eskimo Callboy nooit tot mijn favoriete bands behoren. Maar hey, dat betekent niet dat ik de band het succes niet gun, integendeel. Als er zoveel liefhebbers zijn die dit wel lusten, wie ben ik dan om te gaan beweren dat dit minder goed is?

Luc Ghyselen (60)

Century Media

Tracklist: 1. Take Me To 2. Rehab 3. It’s Going Down 4. Hurricane 5. Disbeliever 6. Okay 7. Made By America 8. Supernova 9. Lost 10. Nice Boi 11. Prism