“Cinematic sludge, instrumental post hardcore” Zo wordt de Italiaanse band Juggernaut omschreven op zijn facebook pagina. De band brengt sinds 2006 instrumentale sludge metal waardoor haren op je armen recht komen van pure angst, zoals dat hoort binnen het genre. Met ‘Neuroteque’ doet Juggernaut de aarde onder onze voeten weer daveren. Op een gevarieerde wijze. In golvende bewegingen doet Juggernaut voortdurend een griezelige doos van Pandora open gaan, en drijft het tempo bovendien telkens op tot intergalactische hoogtepunten waardoor het angstzweet je op de lippen staat. De hypnotiserende inwerking van ‘Limina’ is enkel maar een startpunt van een trip die schippert tussen oorverdovend, onaards aanvoelend en zwartgeblakerd. Het zonlicht schijnt enkel bij de rustige tussenstukken, waarbij u de ravage rondom u kunt aanschouwen om daarna weer zo plots als die stilte is gekomen, te worden gegrepen door een volgende orkaan uitbarsting. De band haalt over de hele lijn diezelfde trukendoos boven, maar net door het gevarieerde aanbod blijf je geboeid zitten luisteren en genieten. De filmische aankleding is een ander opvallend pluspunt aan deze schijf. De songs als ‘Astor’, ‘Ipnonauta’ tot ‘Titanismo’ zouden perfect passen bij een spannende thriller of horror film. Bij het sluiten van de ogen wanen we ons in zo een film, waardoor je als kijker op het puntje van je stoel vol spanning zit te wachten op het einde. Met uiteraard wederom de angst in de ogen. Daardoor is het dan ook uiterst belangrijk ‘Neuroteque’ te beluisteren als het lezen van een spannend boek. Telkens wordt je naar een andere donkere, spannende bladzijde doorverwezen. En dat is het meest opmerkelijke aan deze schijf. De spanning er hoofdstuk na hoofdstuk inhouden, tot het sluitstuk waardoor je badende in dat angstzweet wakker wordt uit die nachtmerrie. Besluit: Juggernaut brengt een bijzonder donkere, maar vooral zeer visueel instrumentaal meesterwerk uit dat duistere fantasie van de aanhoorder prikkelt. Door in golvende bewegingen te werk te gaan, blijf je aandachtige luisteren. Vaak bedwelmend, dan weer verschroeiend waardoor de aarde onder je voeten davert, gaat de band te werk. Elke climax wordt weer gevolgd door een rustpunt – als je dat zo kunt noemen – waardoor je de kans krijgt om even op adem te komen en de ravage te overzien met angst in de ogen. Tot een volgende wervelstorm zeer snel opsteekt, en je meesleurt naar de donkerste zijde van je ziel. ‘Neuroteque’ is bijgevolg geen plaatje voor mensen met een zwak hart. Vooral hij of zij die houdt van, op een oorverdovende of bedwelmende wijze, te worden geconfronteerd met zijn meest duistere demonen, zal smullen van deze lekker gevarieerde sludge metal schijf.

Eric van Damme (85)

Subsound Records SSR 067

Tracklist: 1. Limina 2. Astor 3. Ipnonauta 4. Charade 5. Titanismo 6. Aracnival 7. Orbitalia