Moonspell, supports: Silver Dust, Rotting Christ – 30/10/2019 – Trix, Antwerpen.

Wat doet een mens al eens op de vooravond van Halloween…? Juist…naar Antwerpen rijden…het was al eventjes aangekondigd dat Rotting Christ en Moonspell op 30 oktober in de Trix zouden passeren en daar wilden we absoluut bijzijn!

Het Portugese black / doom / gothic metal kwintet Moonspell vertoefd al eventjes in de studio om een volgend album op te nemen en dat brengt wel wat stress en sleur met zich mee. Om die te ontvluchten en de batterijen terug op te laden en tegelijk de kop vrij te maken beslissen ze om samen met hun Griekse black / dark metal broeders Rotting Christ een mega massive European Tour op poten te zetten waarbij vijftig shows op rrieënvijftig dagen tijd in zesentwintig verschillende landen zullen plaats vinden!

Daar hoort uiteraard ook een support bij en voor deze gelegenheid mag het Zwitserse Silver Dust mee de hort op. Ze zijn niet aan hun proefstuk toe want in een recent verleden mochten ze nog op tournee met Lordi. Silver Dust staat voor theatrale dark rock / metal en bestaat uit ’Lord Campbell’ (vocals,guitar), ‘Tiny Pistol’ (guitar), ‘Kurghan’ (bass) & ‘Magma’ (drums). Maar het is de dynamische show die ze ieder concert opnieuw weten te brengen die voor een meerwaarde zorgt. Twee grote banners en een levensgroot videoscherm sieren het podium. Het videoscherm omgetoverd tot magische spiegel wordt gedurende de ganse show gebruikt, om clips te tonen die de songs begeleiden, in het bijzonder bij de track “The Unknown Soldier” spreken de beelden voor zich. Ook de ‘Victoriaanse’ kostuums die de vier bandleden dragen, zijn een lust voor het oog. De ’steampunk’ look van de band doet het publiek aan Tim Burton’s ‘Universe’ terugdenken en in combinatie met de stomende rock laat dit niemand onberoerd. Wanneer deze jongens een full set mogen spelen is de show die ze brengen heel wat mysterieuzer en uitgebreider maar deze keer krijgen ze als “opwarmertje” slechts vijfendertig minuten speeltijd. Mede door het vroege uur waarop de band het podium op moest (18u55!) was de publieke belangstelling wat aan de magere kant. Best jammer eigenlijk, want live wisten ze me echt wel te overtuigen.

Om kwart voor acht is de zaal wel al behoorlijk vol en komen de Griekse black metallers Rotting Christ aan de beurt. Hun doortocht op Alcatraz deze zomer waar ze in de “Swamp” speelden, ging door omstandigheden voor mij volledig de mist in. Dus was ik razend benieuwd naar wat de heren vandaag in petto hadden! En dat was niet mis en dan druk ik me nog zacht uit. Vanaf de eerste minuten hebben ze mijn volle aandacht en grijpen ze me bij keel & nekvel vast. Albums als “Kata Ton Daimona Eaytoy” en “Heretics” leveren de hoofdbrok aan nummers die live nog een stuk heftiger klinken. De band verkeert in bloedvorm en spelen de songs retestrak en vol overgave. Het geluid is tiptop in orde. De lichtshow perfect! Ook het publiek laat zich van hun beste kant zien. Geen vervelend gecrowdsurf maar eerder tot tweemaal toe een schuchtere poging tot het vormen van een moshpit nadat Sakis er uitdrukkelijk om gevraagd heeft. Niettemin barst er na ieder nummer een oorverdovend applaus los en gaan de horns massaal de lucht in. Met het nummer “Non Serviam” sluiten ze dit perfecte optreden in stijl af. Valt er hier dan geen enkel minpuntje te noteren … misschien dat ze maar een uurtje showtime kregen, voor mij persoonlijk mochten ze nog wel eventjes doorgegaan zijn!

*Setlist : ‘666’, ‘Dub-sag-ta-ke’, ‘Fire’, ‘God & Fear’, ‘Kata Ton Daimona Eaytoy’, ‘Apage Satana’, ‘Dies Irae’, ‘The Forest Of N’Gai’, ‘Societas Satanas’, ‘King Of A Stellar War’, ‘In Yumen-Xibalba’, ‘Grandis Spiritus Diavolos’, ‘Non Serviam’

In de korte pauze werd het podium vliegensvlug omgetoverd tot een soort van kerkruïne. Die moest je de link laten leggen met ‘1755’ het concept album uit 2017. Hiervoor haalde Moonspell de inspiratie uit de ramp die twee derde van Lissabon verwoeste in het jaar 1755. Een aardbeving die vele duizenden mensen het leven koste. Om negen uur komt Fernando het podium opgewandeld met de lantaarn in de hand … ‘Em Nome Do Medo’ wordt ingezet en de hel barst los, met ‘1755’, ‘In Tremor Dei’ en ‘Desastre’ krijgen we nog drie nummers voorgeschoteld uit dit prachtige album waarbij Fernando een soort van masker draagt. Ook het album ‘Irreligious’ is goed vertegenwoordigd in deze set met een viertal nummers waarvan ‘Opium’ en ‘Awake’ een eerste keer het kot in brand zetten en me soms een beetje aan 69 Eyes doen denken. Het geweldige ‘Night Eternal’ zorgt ervoor dat iedereen aan het headbangen slaat, een geweldige sfeer hangt in de lucht en ‘Everything Invaded’ knalt als een bezetene door de boxen en laat een tweede keer de boel ontploffen … ‘Mephisto’ zorgt voor een iets rustiger moment in deze setlist en dan vind Fernando het tijd om uitgebreid de ganse entourage die op zo’n monster tournee mee is, te bedanken en roept het publiek op om luidkeels hun steun te betuigen. Het lawaai is oorverdovend en dan is het tijd voor de laatste song, het onvermijdelijke ‘Alma Mater’ dat met heel veel grandeur gespeeld wordt, het publiek brult luidkeels mee, een Portugese vlag wordt op het podium geworpen en die drapeert Fernando rond zijn micro, iedereen gaat uit de bol. De lichten zijn tijdens dit nummer ook opvallend rood en groen. Tijd voor de bis nummers dan, een kruis met rode laser leid ‘Todos Os Santos’ in, tevens het laatste nummer uit het ‘1755’ album. Maar het hoogtepunt voor mij was het enig mooi gebrachte ‘Full Moon Madness’ uit het ‘Irreligious’ Album. Wolvengehuil!!! als intro en een prachtige gitaarsolo aan het eind! Kippenvelmomentje!!! Fernando zijn stem was niet altijd loepzuiver maar voor de rest was dit een vlekkeloze show met een uitmuntende lightshow en perfect geluid. Top!

*Setlist : ‘Em Nome Do Medo’, ‘1755’, ‘In Tremor Dei’, ‘Desastre’, ‘Opium’, ‘Awake’, ‘Night Eternal’, ‘Breathe’, ‘Abysmo’, ‘Mute’, ‘Everything Invaded’, ‘Evento’, ‘Mephisto’, ‘Alma Mater’, ‘Todos Os Santos’, ‘Full Moon Madness’.

Met dank aan Cindy Duchene en Jessica Otten (Season Of Mist).

Tekst: Livine Dereuck.

Foto’s : Marc Callens.