De Brusselse band Captain Cheesebeard werd opgericht als Frank Zappa “tribute band” en deed dat met redelijk wat succes. Meteen is de band naam ook een verwijzing naar Captain Beefheart. Dat de geest van beide artiesten ronddwaalt op deze ‘ Symphony For Auto-Horns’ hoeven we niet te vertellen. Captain Cheesebeard verheft muziek tot kunst op een wijze die Zappa zeer dicht benaderd, ook dan moet je van zeer goed huize zijn. De man was zo uniek, dat het later nooit echt meer is nagedaan. Met ‘Avoid The Humanoid’ wordt de toon gezet. De band gebruikt aanstekelijke klanken tot vocalen die je elke hoek van de kamer laten zien en horen. Experimenteren met geluiden, die aanleunen bij bijvoorbeeld jazz tot avant-garde, soul, blues en progressieve rock is de rode draad doorheen deze eerste song. Ook op ‘Righteousness And Wieners’ komt de band zeer verrassend uit de hoek. Zonder meer lijkt het alsof Captain Cheesebeard ter plaatse een sound of genre uitvindt. Dat is iets wat Zappa dus ook deed, moest hij nu nog leven wat zou hij doen met al die technieken die nu voorhanden zijn vragen we ons vaak af? Misschien zou het wel iets zijn in de richting van wat Captain Cheesbeard doet bij ‘Symphony for Auto-Horns’ en dan hebben we het zowel over de song als de plaat zelf. Door complexe nummers van Zappa te coveren heeft de band zeer veel ervaring opgedaan. Daardoor levert deze band ook de perfecte plaat af, waar buiten alle lijnen van gelijk welke muziekstijl wordt gekleurd. Nee, hierop een label kleven mag niet, kan niet en is onmogelijk. Luister maar naar een gevarieerd meesterwerk als ‘Coma Aroma’ en laat u onderdompelen in kleurrijke atmosferen, waar enkel een muziekliefhebber die graag op avontuur trekt door muziekland kan vertoeven en het uithouden. Want nee, Captain Cheesebeard doet niet aan “een gemakkelijk brokje vlees” op je bord aanbieden. En toch, subtiel klinkt het net heel toegankelijk. Ook dit is net zoals de grootmeester Zappa – ja die artiest komt ons bij elke song weer voor de geest – muziek pleegde te maken. Hoewel de plaat vooral een instrumentaal meesterwerk is, kan de vaak heldere vocale inbreng ons ook wel bekoren. Zoals bij ‘Tash And Guitar (Feat. Robert Martin)’ het geval is. Kristalheldere vocalen die zorgen voor meerdere haren op je armen die recht komen, tenminste als je open staat voor het feit dat ook hier buiten de lijnen wordt gekleurd. Als we een puntje van kritiek durven geven? De band blijft te nadrukkelijk in die Zappa wateren ronddwalen, terwijl deze muzikanten door middel van knappe songs als ‘The Hunt For The Black October’ of ‘March Of The Fat Vegan Legion’ bewijzen over een eigen smoel te beschikken. Het is goed om buiten de lijnen te kleuren, maar misschien is het goed daarbij toch iets meer je eigen weg te durven kiezen, los van je muzikale helden. Zeker als je als muzikant over het potentieel beschikt dat te doen, en dat is bij elk van de muzikanten bij Captain Cheesbeard meer dan het geval. Zonder meer is dit een parel van een kunstplaat, laat het ons zo stellen, die we kunnen aanraden voor fans van Frank Zappa maar ook voor iedereen die houdt van voortdurend die lijnen aftasten en de barrières van muzikale paden doorbreken. Dat laatste zet de band nog maar eens in de verf met die geweldige afsluiter ‘Bureaucratic Lullaby’. Of hoe muziek niet alleen de zeden verzacht, maar ook zo wonderbaarlijk en onaards mooi kan klinken dat het wel lijkt of de muzikanten van dienst geen gewone mensen zijn, maar wezens van een andere planeet. Besluit: Puurder dan de mooiste diamant, er valt er nergens een speld tussen te krijgen op deze plaat. Meer nog, na enkele luisterbeurten doe je plots ontdekkingen die je voorheen nog niet had gehoord. Koester dit meesterwerk van muzikanten die grenzen verleggen waar geen grenzen zijn zoals, ja, enkel een artiest als Frank Zappa dat deed en zou doen.
Erik van Damme (90)
Mottow Soundz
Tracklist: 1. Avoid The Humanoid 2. Righteousness And Wieners 3. Symphony For Auto-Horns 4. Tash And A Guitar 5. Coma Aroma 6. The Hunt For The Black October 7. March Of The Fat Vegan Legion 8. Bureaucratic Lullaby