***Noot van de hoofdredacteur: Wij, van MUSIKA, hadden de eer en het genoegen om vier medewerkers te kunnen sturen naar Alcatraz Metal Fest, waarvoor onze oprechte dank aan de organisatie. Het viertal kreeg geen specifieke instructies op gebied van de manier om een boeiend en mooi overzicht te maken van het festival. Dat niet all bands besproken en / of gefotografeerd kunnen worden, begrijpen jullie dan ook wel. MUSIKA doet, zoals steeds, zijn uiterste best om een zo compleet mogelijk overzicht te bieden, helaas is dit op festivals met meerdere podia niet altijd mogelijk.***

Alcatraz – 11/08/2019 – festivalterrein Bad Godesberglaan, Kortrijk.

De derde dag van een festival is er voor mij steeds eentje waar het net iets moeilijker is om terug “in the flow” te geraken en hier en daar kom je wel nog wat “metalzombies” tegen in de vroege ochtend, maar toch vinden we de weg naar de weide om tijdig de opener op de “prison stage” te aanschouwen.

Alien Weaponry: “Prison stage”

De jonge snaken van Alien Weaponry hebben duidelijk voor een buzz gezorgd en dat uit zich in een grote opkomst voor de opener van dag drie. Na het eerste nummer begrijp ik waar de ‘buzz’ vandaan komt, deze band is strak, beukt energiek, en straalt desondanks hun jeugdige leeftijd een charisma uit én ze hebben door het gebruik van de Haka een speciaal karakter waardoor dit toch ietwat vernieuwend is. De thrash-core-Haka combinatie is er één die meteen iedereen wakker maakt en de focus naar de stage trekt. De band bestaat uit drie leden (waarvan drummer en zanger/gitarist broertjes zijn) maar de kracht die er geproduceerd wordt is opmerkelijk.

Carnation: “Swamp stage”

In de nasleep van de verschuivingen in de programmatie van gisteren was Carnation ons nog een show verschuldigd, ik was dit even uit het oog verloren en dacht naar Off The Cross te komen kijken… verrassing! Een aangename verrassing wel te verstaan, pure deathmetal zonder al teveel franjes, de diepe rauwe vocalen bulderen iedereen omver en de songs knallen als geen ander, een Belgische band in topvorm die hun live reputatie steeds waarmaakt, een band waar we trots op mogen zijn!

Anvil: “Prison stage”

Tijd om het wat “luchtiger” aan te pakken. Steve “Lips” Kudlow staat al wat te keuvelen op het podium alvorens de show begint, de man staat weer te popelen om te beginnen. Ondertussen heeft iedereen de film (‘Anvil! The Story Of Anvil’) die hen terug in de spotlight plaatste en heel wat sympathie opleverde gezien. “Lips” zou “Lips” niet zijn mocht er geen van de pot gerukte humor uit zijn mond komen. Net voor van start te gaan met ‘Ooh Baby’ verwelkomt hij de mammoeten ‘I see grey hair, I see no hair but hey I got a hole in my head too’ waarop hij zich omdraait en het gat in zijn kruin een tentoonstelt. Tijdens de set haalt hij plots een dildo uit zijn achterzak om zo de gitaar slide-gewijs te bespelen. De klassiekers zoals ‘March Of The Crabs’, ‘Badass Rock And Roll’, ‘Bitch In A Box’, en natuurlijk ‘Metal On Metal’ passeren allemaal de revue maar laat ons eerlijk zijn Anvil is muzikaal niet vernieuwend, maar wel altijd leuk te zien.

*foto’s: Alien Weaponry / Anvil / Fire Down Below / Carnation*

Unleashed: “Swamp stage”

Met hun dertig jarig bestaan behoort de Zweedse death metal band Unleashed tot de eerste generatie van het genre en nog steeds slagen de Viking krijgers er in om te blijven boeien en een kwaliteitsvolle gevarieerde set neer te zetten. Songs van oud tot nieuw stonden op de setlist. Er was zelfs een flashback naar het prille begin met ‘The Dark One’ van op de eerste demotape (yeps, het was in die tijd nog met tapes te doen).

Metal Church: “Prison stage”

Sinds 2014 neemt Mike Howe terug de plaats in achter de microfoon bij Metal Church en dit tot groot jolijt van de vele fans van het “eerste” uur. Al moet ik ook toegeven dat Mike in de eerste nummers zijn stem nog wat aan het opwarmen was maar dat kwam gelukkig snel goed. Het gitaarwerk van Kurdt Vanderhoof is nog steeds zo snedig en strak als vroeger, een band met ups and downs maar vandaag komen ze energiek en fris over: de fans zijn tevreden.

*foto’s: Unleashed / Metal Church / Voivod*

Glowsun: “La Morgue”

Ik besloot om mij nog eens onder te dompelen in de psychedelische rock die ditmaal in de “La Morgue” tent door Glowsun gebracht werd. Glowsun is een trio afkomstig uit Lille die wel houdt van lang uitgesponnen riffs waarbij gitarist/zanger Johan Jaccob heer en meester is in het creëren van speciale effecten die weergaloos uit zijn gitaar klinken, een sound wizard als het ware. De man zit duidelijk in zijn “zone” en geniet van elk moment. De diep klinkende bass en het fijne maar soms krachtige drumwerk zorgen voor de solide fundatie waarop de gitaar volop kan experimenteren. Zangpartijen komen zelden voor maar dit stoort niet, de zang wordt netjes geplaatst waar het nodig was. Ik heb enorm genoten van dit optreden en ik ben blij dat ik deze band leren kennen heb. (P.S.: “La Morgue” tent is voor mij een goede zet vanwege de organisatie).

Sacred Reich: “Prison stage”

Op de valreep van de release van de nieuwe plaat (‘Awakening’) die maar liefst drieëntwintig (!) jaar op zich liet wachten (we zijn dan ook benieuwd hoe deze zal klinken, de songs die we vandaag al hoorden onder andere ‘Awakening’ klinken alvast veelbelovend) mag Sacred Reich de “prison stage” betreden. De meesten onder ons kunnen zich wel vinden in de sociaal kritische blik en uitspraken die Phil Rind zonder blad voor de mond te nemen verkondigt, de toon werd meteen gezet met ‘The American Way’. De sympathieke frontman kan steeds op heel wat sympathie rekenen en zo hangt de festivalweide opnieuw aan zijn lippen. De set sloop voorbij met ‘Devide And Conquer’, ‘Love … Hate’, ‘Free’ en werd beëindigd met ‘Surf Nicaragua’.

Decapitated: “Swamp stage”

Na een pak tegenslag door de jaren heen: het verlies van drummer Witold Kieltyka, beschuldiging van groepsverkrachting (iets dat de band niet in een mooi daglicht plaatste), …, lijkt het er op dat Decapitated, afkomstig uit Polen zich wil bewijzen dat ze hier sterker dan ooit uitgekomen zijn. De imposante frontman Rafal met dreads die bijna over de grond slepen laat zijn agressie vocaal vrij op de stevig technische riffs aangestuurd door het rollend drumwerk die de basis vormen van dit geheel. Voor mij een eerste maal dat ik de band aan het werk zag en ik moet zeggen: ze kwamen, zagen en overwonnen de “swamp”!

*foto’s: Glowsun / Sacred Reich / Decapitated / Tangled Horns*

Rose Tattoo: “Prison stage”

De kleine opdonder van Rose Tattoo staat niet gekend om de sympathiekste persoon te zijn waardoor ‘nice boys don’t play rock and roll’ op zijn lijf geschreven is maar hij weet wel steeds de aandacht naar zich toe te trekken. Ook vandaag staat hij weer centraal, heen en weer over het podium stappend om regelmatig een slokje uit zijn groene fles te nemen en het publiek op te jutten. Muzikaal lijkt alles zowat aan te modderen en mist het de afwisseling die de set boeiend zouden maken.

Deicide: “Swamp stage”

Dat Deicide een wel besproken verleden heeft is niks nieuws. Desondanks dit alles staat frontman Glenn Benton nog steeds zijn brutale muzikale zin te doen en dit sinds eind jaren tachtig. Het omgekeerd kruis dat de man vroeger in zijn voorhoofd brandde lijkt minder zichtbaar, de circlepits en het uit zijn dak gaande swamp is dat wel. Diepe grunts afgewisseld met screams gaan door merg en been. Alles lijkt gecontroleerde chaos met Glenn aan het stuur. Met songs zoals ‘Trifixion’ en ‘Once Upon The Cross’ laat Deicide de tent in volledige verdoving achter.

*foto’s: Rose Tattoo / Deicide / Powerwolf / Miava*

Meshuggah: “Prison stage”

Voor mij was dit de meest knallende band van het ganse weekend, de meningen zullen hier wel eens ver uiteen kunnen liggen. Muzikaal is Meshuggah niet gemakkelijk te verteren. Het drumwerk is uitmuntend krachtig en strak, ik vroeg mij vroeger steeds af of ze deze songs live zouden kunnen waarmaken … mijn vraag werd beantwoord. Op foutjes werden de heren niet betrapt, het kappende gitaarwerk en de meest eigenaardige maten die de drum eraan toevoegt zijn een sublieme combinatie. Het nummer ‘Future Breed Machine’ dateert al van 1995 maar knalt hier over de wei met een impact van een atoombom.

*foto’s: Tesseract / Meshuggah / Hemelbestormer*

Avantasia: “Prison stage”

Het geesteskindje, Avantasia genaamd, van Tobias Sammet mag de “prison stage” afsluiten, de stage werd omgetoverd tot een fictieve wereld en Tobias kan rekenen op heel wat bekende heerschappen die hem van support voorzien. Het hoogtepunt voor mij vond ik in ‘Invincible’ die door Geoff Tate gebracht werd (wat een stem heeft die man toch!). Verder was het optreden tot in de puntjes afgewerkt maar dat Avantasia de perfecte afsluiter was hoor je mij niet zeggen.

*foto’s: Rotting Christ / Avantasia / Soulfly*

Met dank aan Alcatraz Hard Rock & Metal Festival.

Tekst: David Vandewalle

Foto’s: Andy Maelstaf.