Robben Ford is een topmuzikant binnen vooral blues middens. Die heeft samen gewerkt met artiesten als: Joni Mitchell, Miles Davis, Jimmy Witherspoon, Kiss, … tot zijn eigen band The Blue Lines. Saxofonist Bill Evans is een even groot virtuoos die binnen jazz middens eveneens zijn stempel heeft gedrukt. Met ‘The Sun Room’ brengt het duo Robben Ford & Bill Evans de perfecte schijf uit waar blues en jazz elkaar vinden alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Doen ook mee aan dit project: drummer Keith Carlock (Steely Dan, Toto) en bassist James Genus (The Saturday Night Live-huisband). Ford en Evans hebben vaak het podium gedeeld en in de loop der jaren samen songs opgenomen. Je voelt dan ook aan dat de heren elkaar blindelings aanvullen op deze topschijf. Als jazz liefhebber was ik dan ook diep onder de indruk van die warme jazzy atmosfeer die je al vanaf de eerste song ‘Star Time’ tegemoet komt. Een gevoel dat niet meer over gaat tot het einde van de plaat. Dankzij de inbreng van Ford zijn rauwe blues elementen, komen we bovendien in uiteenlopende vaarwaters terecht. Luister maar naar een knetterende song als ‘Big Mama’ of ‘Something In The Rose’, waar de samensmelting tussen jazzy atmosfeer en bijzondere warme blues zorgt voor een zeldzaam voorkomende magie die je letterlijk zal ontroeren en wegvoeren naar verre jazz tot blues oorden. Dat dit duo zich niet vastpint op enkel deze twee stijlen blijkt uit het funky gebrachte ‘Gold On My Shoulder’ met dank aan een soulvolle stem die weer een andere zijde laat zien en horen van wat de heren in hun mars hebben. Ondanks de best lang duurtijd van de songs, zo klokt: ‘Pixies’ af op zeven minuten en zestien seconden of ‘Bottle Opener’ op zelfs iets meer dan acht minuten, verveelt u zich geen moment. Dat is de verdienste van twee meesters in hun vak, die doorheen de plaat zich bewegen als een kind in een speeltuin. Het ene na het andere speeltuigen ontdekkende en zich daarbij rot amuseren tot de vroege uurtjes. Net het feit dat Robben Ford en Bill Evans en hun kompanen vuurwerk doen ontstaan, aan het improviseren slaan tot het oneindige en bovendien composities uitbrengen die elk beetje jazz, blues tot funk liefhebber de ene na de andere oorgasme zal bezorgen, zorgt ervoor dat ook bij ons koude rillingen over onze rug lopen van diep innerlijk genot. De zin tot improviseren dat je voortdurend tegenkomt in jazz middens wordt gecombineerd met speelse blues, en soms wat vette knipogen naar soul en funk. Hoewel de plaat eigenlijk een quasi instrumentaal meesterwerk is geworden. Blijf je, geboeid door zoveel vreugdevolle virtuositeit ,van begin tot einde zitten luisteren en vooral intens genieten. Besluit: Deze heren hebben ondertussen niets meer te bewijzen, maar verleggen net door hun natuurtalenten te doen samensmelten voor een uitzonderlijk boeiend schijfje dat elk beetje liefhebber van blues en jazz zonder discussie in huis kan halen. Meer nog, deze plaat is zodanig verslavend dat je er maar niet genoeg van krijgt. Er zijn zelfs woorden tekort om te omschrijven wat er door ons heen gaat als de blueslijnen van Ford perfect met de saxofoon van Evans wordt verbonden. Onaardse virtuositeit binnen een speelse omkadering, dat is wat dit duo ons hier dan ook voorschotelt. We zijn dan ook diep onder de indruk van deze jazzy blues schijf, waar grenzen voortdurend worden afgetast en verlegt.

Erik van Damme (90)

EarMusic

Tracklist: 1. Star Time 2. Catch A Ride 3. Big Mama 4. Gold On My Shoulder 5. Pixies 6. Somthing In The Rose 7. Insomnia 8. Strange Days 9. Bottle Opener