De Canadese band Wykan, het project rond gitarist Jeremy Perkins, werd opgericht in 2017. Wykan combineert psychedelische doom met stoner rock elementen en voegt daar scheutjes blues en black metal aan toe. Met hun debuut ep ‘Solace’ gooide Wykan hoge ogen. Nu is er dus een opvolger ‘Brigid – Of The Night’ waarbij de overgangen tussen die verschillende stijlen, de rode draad vormt doorheen het geheel. Dat wordt al vrij snel duidelijk bij het circa zeven minuten lange ‘Imbolc (The Cleansing’). In sommige media zijn er verwijzingen naar Pink Floyd. We vroegen ons af waar dat vandaan komt? En dat hoor je dus al in de intro, iconisch gitaarwerk zoals enkel een virtuoos als Gilmour dat kan brengen, doen de haren op je armen recht komen. Omgeven door doom walmen, bouwt de song op naar meerder oorverdovende climaxen. Wykan verstaat trouwens de kunst om net op tijd over te stappen naar een ander tempo, zodat je je nooit gaat vervelen. De rustige intro, wordt gevolgd door een dreigende ondertoon – met dank aan de vocale inbreng van Barrie Butler, die bovendien over een heel uiteenlopend stembereik beschikt zo zal meermaals blijken. Uit zijn stem komen dan de black metal invloeden naar voor, althans bij die eerste song. Gerugsteund door die verschroeiende hete gitaarlijnen, die al even gevarieerd klinken. Bezorgt Wykan ons een eerste adrenalinestoot, van een donkere soort. Doom metal, met vette knipogen naar Black Sabbath, gekruid met wederom een hoge dosis black metal, is de rode draad doorheen ‘Breo Saighead’. Hier gaat de band, zowel vocaal als instrumentaal, letterlijk een gevecht aan tussen psychedelische doom met black metal. Twee muziekstijlen die wegens hun intensieve omkadering perfect bij elkaar passen. En dat wordt door Wykan mooi in de verf gezet gedurende deze wederom zeven minuten lange track. De perfectie wordt overal benaderd. Zowel instrumentaal als vocaal valt er geen speld tussen te krijgen. Wie houdt van zwartgeblakerde zang en riffs die omgeven zijn door diezelfde walmen van intensieve duisternis zal prompt vallen voor deze song, en bij voorkeur ook de ep. Dat blijkt nog maar eens uit wellicht het zwaarst op de maag liggende pareltje ‘Ruel-Luil Bride’. Een song waar alle donkere registers nog maar eens compleet worden open getrokken. Het tempo ligt hier echter merkelijk hoger. De stem van Barrie rauwer dan voorheen. Alsof de demonische wezens het eindelijk van de geesten van de muzikanten hebben overgenomen, waarna de poorten van de Hel eindelijk kunnen open zwaaien. Opvallend hierbij is de heel ritmische percussie, de eerder verdovende mokerslagen bij de vorige songs, voelen deze keer zo verschroeiend hard aan. Vergelijkbaar met het hoevegetrappel van diezelfde paarden uit de Hel, die de aanhoorder vertrappelen tot bloedens toe, waardoor u zich prompt Apocalyptische taferelen voor de ogen haalt. Besluit: ‘Brigid – Of The Night’ voegt alle elementen van intensieve duisternis samen, tot een magisch geheel. Wykan voegt daar enkele strepen Pink Floyd aan toe, vooral die indrukwekkende naar Gilmour refererende riffs in de eerste song bezorgen ons de krop in de keel. Zorgt voor walmen boordevol hypnotiserende doom bij de tweede song, en kruidt dat met de nodige black metal en blues elementen. En bezorgt de aanhoorde de uiteindelijke doodsteek, met een zwartgeblakerde black metal afsluiter die recht doorheen je ziel boort. Om maar te zeggen, Wykan overschrijdt elke grens van perfectie wat betreft intensieve duisternis, en voegt daar zoveel andere elementen aan toe, dat elke liefhebber van extreme metal, in de ruime zin van dat woord, over de streep zou moeten worden getrokken door deze parel van een donkere ep, waarbij het zonlicht de kans niet krijgt doorheen die donkere wolken te prikken.

Erik van Damme (90)

Independent Release

Tracklist: 1. Imbolc (The Cleansing) 2. Breo Saighead 3. Reul-Luil Bride