Osgraef mag dan al een duo zijn, aan de razernij van de muziek valt dat niet te horen, wel integendeel. Het is net alsof een heel legioen duivels compleet loos gaat, met verwrongen ledematen, als strop vermomde darmen en rondvliegende oogballen tot gevolg. Enfin: het is hard, het is smerig en het smaakt naar meer. De basis van Osgraef mag dan al binnen black metal van de oudere school liggen, dat er fikse scheuten death metal het geheel wat extra “Oomph!” geven is leuk meegenomen. De gitaren klinken ronduit ranzig en bij een eerste luisterbeurt kan het lastig zijn om effectief aanknopingspunten te vinden maar zoals wel vaker wint de aanhouder en laat Osgraef horen dat ze over een goede neus beschikken voor vuilheid. Sferische melodieën (voor zover dat woord kan gebruikt worden) duiken op achter de brutaliteit van het geheel en terwijl de drums genadeloos verder raggen, sluipen de venijnige hooks onder de huid. Het sterke is dat ondanks de brutaliteit die Osgraef tentoon spreidt, een luisteraar toch geboeid de muzikale voorhamer blijft ondergaan. Bonuspunten trouwens voor de heerlijk vitriolen vocalen, die de rotte kers op de madentaart vormen. Osgraef neemt geen gevangenen, knalt los de darmen uit het lijf en weet voldoende variatie in te bouwen om het geheel interessant te houden tot de laatste noot verdwenen is. Vakmanschap is meesterschap.

Guy Van Campenhout (72)

Amor Fati Productions AFP 297

Tracklist: 1. Sekhem Apep – Vampyre’s Enscription 2. Nox Luciferi, Liber Koth 3. Magick Wound (Slithering Omnipotence Of Thoth) 4. Morbid Wretch – Reveries Of The Arcane Eye 5. Flesh Insignia 6. Mystik Lore – Ancient Summoner Of Osgraef