Trick Or Treat is, zoals je misschien al hebt geraden, een power metal band geïnspireerd op Halloween. Het gegeven ‘horror’ is niet nieuw in het genre (denk aan Lordi), maar deze Italiaanse band benadert dit verhaal met een knipoog. Ze zijn er gewoon op uit om zichzelf te vermaken met duister materiaal. Dit album markeert een nieuwe koers voor de band, waarbij klassieke power metal wordt vermengd met zowel angstaanjagende als humoristische horrorinvloeden. Niet dat het er eerder altijd even serieus aan toe ging, maar deze nieuwe input schept terug wat nieuwe mogelijkheden. Alhoewel serieus, als je acht albums en twee live platen in de afgelopen twee decennia uitbrengt en nog altijd overeind staat, betekent het wel dat je goed moet zijn. Ze kwamen op mijn radar toen ze nog als tribute band van Helloween fungeerden. Ik herinner me nog levendig hun ‘Like Donald Duck’ demo uit 2005, ik wist niet wat ik hoorde maar wist dat dit een band is die uit pure fun ontsprongen was. In 2019 kwamen dan de singles die telkens een over een sterrenbeeld gingen. De schijf opent met ‘Lost In The Haunted House’, een sfeervolle intro die het horrorthema van het album vastlegt. ‘Craven Road’ is een eerbetoon aan de Italiaanse horrorstripheld Dylan Dog en toont de band’s pop / cultuur invloeden. Een hoogtepunt is ‘Bloodmoon’, waar Adrienne Cowan’s krachtige gastvocalen het nummer naar een hoger niveau tillen. ‘Ghosted’, het titelnummer, behandelt ghosting in het digitale tijdperk en heeft een groovy, mid-tempo metalgeluid dat aan Avantasia doet denken. ‘Dance With The Dancing Clown’ haalt inspiratie uit Stephen King’s ‘It’, met een circusachtige melodie die speels kan overkomen. ‘Polybius’ verkent urban legends en videogames, wat de veelzijdigheid van de band benadrukt. ‘Evil Dead Never Sleeps’ brengt een eerbetoon aan de Army of Darkness filmfranchise met stevige riffs en thematische teksten. Een opvallend nummer is ‘Return to Monkey Island’, met gastvocalen van Chris Bowes (Alestorm), dat een piratenachtige sfeer toevoegt. Het wijkt af van het horror-thema en is gespeeld als stereotype piraten. Het gierende ‘Make A Difference’ breekt met het horrorthema en biedt een introspectieve boodschap over verandering. ‘The 13th’ verwijst naar Friday the 13th en combineert stevige metalriffs met dynamische dubbele basdrums en indrukwekkende gitaarsolo’s. Het album sluit af met ‘Bitter Dreams’, een episch nummer van bijna acht minuten. Het begint als een akoestische ballad en groeit uit tot een intense brok metal, inclusief een korte weergave van het ‘Nightmare On Elm Street’-thema en een dreigend kinderkoor. Al met al is dit een krachtig, thematisch sterk album dat horror, popcultuur en power metal op creatieve wijze samenbrengt. De mix van metal en horrorverwijzingen maakt het aantrekkelijk voor fans van bands als Helloween, Masterplan en Avantasia. De productie door Simone Mularoni zorgt voor een krachtig geluid dat de muzikale vaardigheden van de band benadrukt. De albumhoes, ontworpen door zanger Alle Conti, versterkt de horror-esthetiek van het album. Trick Or Treat laat opnieuw horen dat ze veelzijdig en creatief zijn en hun positie bevestigen in de power metal scene. Fans met een hoek af zoals ondergetekende, kijken uit naar toekomstige projecten.

Rocking Klingon (85)

Scarlet Records SC 464-0

Tracklist: 1. Lost In The Haunted House 2. Craven Road 3. Bloodmoon 4. Ghosted 5. Dance With The Dancing Clown 6. Polybius 7. Evil Dead Never Sleeps 8. Return To Monkey Island 9. Make A Difference 10. The 13th 11. Bitter Dreams