Powerstroke, Wildernis @ Hell, Diest.

Nadat de show van Bombtracks en Powerstroke werd geannuleerd door hun booking agency, waar we verder niet op ingaan, besliste Powerstroke om toch af te zakken naar Diest, samen met Wildernis.

*Foto’s: Powerstroke*

Powerstroke gaf het startschot om 21u00. Een band die moeilijk in een hokje te stoppen is, zelf omschrijven ze hun hersenspinsels als deathpop, al weet ik niet wat ik daarvan moet denken. Het is, voor ondergetekende alvast, een allegaartje van thrash, hardcore, classic metal, terwijl de grote “Encyclopaedia Metallum” de band omschrijft als een mix van thrash metal en groove metal. Hoe dan ook, soms klinkt het recht toe rechtaan, soms raak ik de weg kwijt. Wat de zang betreft, “you love him or you do not love him”. Grunt gewijs was het bijna de nagel op de kop, maar als hij “gewwon, clean” zingt, doet het me soms pijn aan de oren. Een eigenzinnige band dus, dat kan ik je wel vertellen.

*Foto’s: Wildernis*

Wildernis dan: een mij totale onbekende band die bleek te bestaan uit vader op zang, zoon op bass, keyboards en zang, en een gitaarspelende neef. Drums hoorden we via een drumcomputer. Als je houd van bands als Alestorm en consoorten, een mix van folk metal en power metal dus, dan is dit een band die je absoluut moet zien. Muzikaal is het tappen uit steeds hetzelfde vaatje, maar de mannen slaagden er wel in om een deftig opgekomen publiek helemaal mee te krijgen. Dat het een feestje was is een understatement. Zo goed als alle lyrics handelen over bier en feesten. De meegekomen druïde kwam ook tevoorschijn bij een song met de toepasselijke titel ‘Druïde’. Een band die helemaal niet zou misstaan op een festival om de sfeer er in te krijgen, want dat kunnen ze, dat is duidelijk.

Tekst: L.E.

Foto’s: Peter Vangelder.