Het Italiaanse Lacuna Coil heeft gedurende zijn ondertussen lange carrière eigenlijk nog nooit een slechte plaat uitgebracht. Toegegeven: ‘Karmacode’ hengelde iets te nadrukkelijk naar de Amerikaanse markt en ‘Dark Adrenaline’ was te veel richting rock, maar slechts twee ‘mindere’ schijven in een discografie is nog altijd absurd indrukwekkend. Nu de band de laatste jaren terug grijpt naar de zwartfluwelen insteek van hun beste werk (onder meer ‘Comalies’) is het opnieuw muzikaal pure klasse. ‘Black Anima’ ging geen makkelijk werkstukje zijn om van de troon te stoten en eerlijk is eerlijk: dat doet ‘Sleepless Empire’ net niet. Maar het is wel weer een eersteklas schijf met de beste ingrediënten van dit combo. Uiteraard blijft de blikvanger de zang van Cristina Scabbia, die zelfs na zoveel jaar nog altijd door merg en been snijdt qua emotionaliteit en impact en die de meeste mensen spontaan verliefd doet worden op deze duistere engel der wrake. Toch probeert ze ook al eens iets anders, want de hoge uithalen die ze in ‘Sleep Paralysis’ sporadisch gebruikt, hebben we nog niet eerder gehoord. Iets wat ook zeker dient vermeld te worden is dat kompaan Andrea Ferro eindelijk (eindelijk!) voluit voor de grunt gaat en zijn half-rauwe zang niet meer gebruikt. Niet dat het vroeger stoorde maar de intensiteit die de band nu wint, is een goede zaak. Hij blijft herkenbaar, maar dat agressievere randje is meer dan welkom. Voor het overige is dit album een smakelijk feest van herkenbaarheid met de lage en groovy gitaarpartijen, de melancholische melodieën en zeer solide drumwerk. Lacuna Coil beheerst de techniek tot in de puntjes en zolang ze albums maken zoals dit, gaat het duister romantische hart enkel sneller slaan. Sterk!

Guy Van Campenhout (86)

Century Media

Tracklist: 1. The Siege 2. Oxygen 3. Scarecrow 4. Gravity 5. I Wish You Were Dead 6. Hosting The Shadow 7. In Nomine Patris 8. Sleepless Empire 9. Sleep Paralysis 10. In The Mean Time 11. Never Dawn