Een nieuw jaar, een nieuwe line-up voor Steffen Kummerer en Obscura. Niet dat het an sich veel uitmaakt, want zolang de kapitein het schip bestuurt, zal de muziek van Obscura altijd wel technisch en melodieus blijven. Nu is het wel zo dat de laatste jaren Obscura (al dan niet onbewust) opschuift in de richting van meer melodeath dan hypertechnisch en flitsend. Geen paniek: ‘A Sonication’ heeft nog steeds een behoorlijk pak gitaargeweld waarbij de meeste gitaristen, bassisten en drummers wenend naar huis hollen. Ook Kummerer’s zang is stilaan hoger en scheller geworden en in ‘Silver Linings’ leunt hij met momenten heel dicht aan bij Thomas Lindberg (At The Gates). Het meer melodieuze karakter maakt het album wel makkelijker verteerbaar voor veel mensen, maar er gaat ergens een beetje impact verloren. Aan de andere kant is het songschrijverschap quasi onaangetast. In feite is enkel ‘Evenfall’ een misser want plotsklaps wel heel hard emo-metalcore met momenten. Geen idee waar dat door komt, maar de stijlbreuk is frappant, alsof het nummer op een andere schijf thuishoort. Daar staan dan weer knallers als ‘The Prolonging’ tegenover, met vingervlugge riffs, een heerlijk knorrende fretless basgitaar en een drummer die mogelijks een extra set armen en benen bezit. Productioneel is het helder en knalt het lekker, maar de gitaarsolo’s staan hier en daar wel erg hard in de mix en drukken zo soms de rest naar de achtergrond. Los daarvan is dit alweer de zoveelste schijf op rij waarbij Obscura laat horen dat ze de concurrentie relatief makkelijk achter zich laten. Het is minder frenetiek en hectisch dan vroeger, maar de extra melodie en eenvoudiger aandoende songstructuren werken op een ander niveau. Het zou ook jammer zijn mocht Obscura elke keer opnieuw dezelfde plaat maken. Fans van flitsend gitaarwerk weten alweer wat aan te schaffen.

Guy Van Campenhout (86)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Silver Linings 2. Evenfall 3. In Solitude 4. The Prolonging 5. Beyond The Seventh Sun 6. Stardust 7. The Sun Eater 8. A Sonication