Lovelorn Dolls, Lethal Theory @ Hell, Diest.

Nadat we op vrijdag de glorieuze doortocht van Spearhead en Flight 666, respectievelijk Bolt Thrower en Iron Maiden tribute bands, mochten meemaken, kregen we op zaterdag iets helemaal anders voorgeschoteld. Iets buiten mijn comfort zone eigenlijk want een gothic industrial duo, en een gothic / rock / wave quartet is niet het muzikale (sub)genre dat ik prefereer. We weten dat Erik een neus heeft voor (opkomend) talent, maar we kregen aanvankelijk toch de indruk dat hij een beetje verkouden is de laatste tijd.

*Foto’s: Lethal Theory*

Bij de eerste tonen van Lethal Theory deelde het aanwezige publiek zich spontaan in twee. De helft vond het onmiddellijk goed, de andere helft ging naar buiten of stond vol ongeloof te kijken en te luisteren naar de dreunende beats. Naarmate de set vorderde werd wel duidelijk dat hun muziek wel degelijk goed in elkaar zit, en dat de duistere repetitieve beats best wel aanstekelijk werkten. Voor ondergetekende, helemaal geen taalpurist zijnde, was het toch raar om op een “Vlaams” podium de bindteksten tussen de nummers te moeten aanhoren in het Frans. Engels had hier zeker op zijn plaats geweest.

*Foto’s: Lovelorn Dolls*

Lovelorn Dolls, net als Lethal Theory ook al van Waalse makelij, deed hun eerste gig sinds lange tijd, en dat liep wat stroef. In de studio een duo, maar live een quartet, en daar wringt het puntschoentje, althans in het begin van de show. De drummer bevestigde het vooroordeel dat we hebben over onze zuiderse landgenoten. Iedereen, band en publiek was er klaar voor, maar het leek wel een eeuwigheid te duren alvorens de beste man zijn hi-hat naar behoren had geplaatst. Uiteindelijk kregen we een kleine zestig minuten lang een doorsnee van de carrière van Lovelorn Dolls. Dat werd fijn onthaald, maar begon halverwege toch zijn glans te verliezen door de zangeres. Alhoewel in het bezit van een goede stem, werd het na enkele nummers nogal eentonig. Een “mixed emotions” avond dus: het was goed en minder goed tegelijkertijd… Begrijpe wie kan.

Tekst: L.E.

Foto’s: Peter Vangelder.