Paths To Deliverance wordt gemakshalve onder de noemer van avantgarde black metal gestopt, maar een kat is een kat (ook al is ze zwart): dit is gewoon kwalitatieve black metal van het modernere soort. Dat niet alleen, maar ‘Ten’ is een sterke plaat. Uiteraard draait het allemaal weer om occultisme, Edger Allan Poe en Lovecraft, dus tekstueel is het nauwelijks vernieuwend. Waar de band in uitblinkt, is pakkende songs schrijven die boordevol variatie zitten, gaande van splijtend hard tot pompend zwaar. ‘Ab Initio’ is eerder een uitgesponnen intro, maar eens ‘Resonances’ losbarst, kan het feestje beginnen met een aantal zweverige melodieën op een bed van scheermesscherpe riffs en drumwerk dat de vullingen uit de tanden ramt. Niet toevallig, aangezien de heer Kevin Paradis (ex-Benighted) hier de vellen naar de verdoemenis mept. Paths To Deliverance brengt een mix van Harakiri For The Sky, Marduk en Der Weg Einer Freiheit maar kopieert niet lukraak die acts. De vocale afwisseling zit quasi perfect met een spaarzaam gebruik van cleane zang en een rasp die gemeen en doordringend klinkt. De snelle riffs worden gelardeerd met bevreemdende tokkels en ronduit kwaadaardig klinkende leads. Is het al eerder gedaan? Absoluut, maar de kracht van de songs en het afwisselende en onverwachte drumwerk geeft het geheel de nodige panache. En dan zitten er ook nog eens gitaarsolo’s her en der! De productie is loepzuiver en krachtig en elk instrument zit netjes in de mix. Hier is niet over één nacht ijs gegaan, zoveel is duidelijk. Eens ‘Redemption’ voorbij is, rest alleen nog stilte en as. Wàt een schijf!

Guy Van Campenhout (96)

Malpermesita Records

Tracklist: 1. Ab Initio 2. Resonances 3. Solitude 4. The Calm Before The Storm 5. Alone In The Dark 6. Reveries 7. Delirium 8. Here Lies… 9. The Storm 10. Redemption