Sommige bands verdwijnen van de radar en net wanneer niemand nog denkt of ze ooit iets uitbrengen, zijn ze daar plotsklaps. Het Finse Ruttokosmos is zo’n band, die na een tweetal demo’s rond 2005 gewoon verdween. Terug de bossen en meren in en geen piep. Twintig jaar wachten om dan toch een schijf uit te brengen is behoorlijk gedurfd en afgaande op dit kleinood is voor de heren de tijd stil blijven staan. In vijf behoorlijk lang uitgesponnen nummers worden de meer gedeprimeerde black metal fans op hun wenken bediend. Ruttokosmos duwt soms het gaspedaal in, maar meestal slepen de songs zich voort naar een onvermijdelijk einde. Geen vrolijke Fransen, dus. Het geluid is ontegensprekelijk rauw, met een blikkerige kwaliteit en heel veel scherpe randjes. Nochtans zijn de melodieën die de anonieme bandleden penden gevat en pakkend. Het heeft dat zekere je-ne-sais-quoi waarbij een luisteraar eerst denkt dat de productie ondermaats (of bagger) is, maar langzaam maar zeker wordt eenieder mee het moeras in gezogen en blijken de songs echt wel sterk te zijn. Ook de zang is even wennen, want in plaats van een rauwe schreeuw gaat het hier eerder om verwrongen kreten van wanhoop. Het past zo verdraaid goed in het geheel dat het gepijnigd gehuil flink inhakt op het gemoed. Door de aard van het aangebodene en de opzettelijk rammelende productie is dit sowieso een album dat vooral in de smaak gaat vallen bij de hardcore gedeprimeerde black metalfan, maar het is zeker dat Ruttokosmos geenszins wakker ligt van succes. Dit is een loslaten van wanhoop en dat is quasi altijd een lelijk gebeuren en ‘Apoteoosi’ is een sterke uiting hiervan.

Guy Van Campenhout (74)

Werewolf Records

Tracklist: 1. Sisältäni portin löysin 2. Thanatos 3. Apoteoosi 4. Melpomene 5. Kuoleman rakkikoira