Wie bij het beluisteren van dit album meteen denkt aan Zweden, verdient een koekje. Nochtans is de band Dying Grotesque niet Zweeds maar Oekraïens. Waarom dan Zweden? Omdat deze jongens zo hard de Stockholm death metal bespelen dat het bijna aandoenlijk wordt. Al de typische ingrediënten zijn aanwezig: polkabeats, een grofkorrelige grom en uiteraard de typische kettingzaag van een gitaarsound. Dat ‘Celestial’ veelvuldig verwijst naar bands als Grave of vooral Dismember mag dan ook geen verwondering wekken. Het voornaamste euvel is dat Dying Grotesque er echter nooit in slaagt om memorabele songs te pennen en dat het album veeleer een flauwe kopie is dan een fris nieuw gezicht. De jongens doen hun uiterste best, maar nummers als ‘Nuclear Meadows’, ‘Purification’ of ‘Lilith’ geraken zelden van de grond en geven een luisteraar eerder het gevoel om toch maar in de platenkast te duiken en de betere Zweedse peetvaders nog eens op te leggen. Het klikt van geen kanten en een wilde aandrang om het meubilair te slopen blijft uit. Laat net dat laatste toch wel iets zijn dat echt goeie hakkende death metal losweekt.

Guy Van Campenhout (58)

Archivist Records

Tracklist: 1. Nuclear Meadows 2. Satellites 3. Burial Fields 4. Purification 5. Point Of View 6. Pneuma 7. Lilith 8. Mortality