Het Britse Borehead presenteert ons een eerste full-album. De band werd in de hoofdstad aldaar, Londen, in 2019 opgestart en zorgde eerder voor twee ep’s, ‘0001’ (2019) en ‘0002’ (2022). Nu zorgt het drietal – Stuart Hodgkinson (bass), Mike Richards (gitaar) en Richard Grealish (drums) – voor een eerste full-album met ‘Vita Est Morte Est Vita’ dat vier tracks telt. Vier instrumentale tracks dan nog die een mix vormen van doom en stoner. Dan moet je al van heel goede huize zijn om ons te kunnen boeien. Maar, eerlijk is eerlijk, Borehead slaagt erin om onze aandacht tijdens de volledige muzikale rit vast te houden. Nee, we worden niet overweldigd door nieuwe structuren of nieuwe invalshoeken, maar het trio slaagt er wel in om voldoende afwisseling in het nummers te verwerken op gebied van tempo en ritme. Toch blijft dit meestal heel traag en slepend te zijn, met af en toe van die brommende basslijnen die we telkens opnieuw associëren met doom. Met opener ‘Estate’ valt men al meteen met de deur in huis. We krijgen een ongemakkelijk gevoel bij het beluisteren van deze track dat we zelfs als onheilspellend durven bestempelen. ‘Circadian’ is wat dit betreft een stukje toegankelijker, alhoewel de heren naar het einde toe opnieuw een heel donkere sound weten neer te zetten die opnieuw voor een ongemakkelijk gevoel zorgt. In dit nummer horen we ook wat “spoken words” die, naar we vermoeden afkomstig zijn van een sampler. Ook tijdens ‘Zoonosis’ komen er wat “spoken words” aan de oppervlakte. Net als de vorige track is dit een een lang werkstuk dat over de dertien minuten af klokt, maar dat, ook net als de vorige trekt, nergens verveelt. ‘Macadamia’, waarmee het album eindigt, krijgt ook al een start met wat “spoken words”. Voor het overige zorgen opnieuw tal van ritme en tempowisselingen ervoor dat de heren onze aandacht weten vast te houden. Een “must have” is deze ‘Vita Est Morte Est Vita’ absoluut niet geworden, maar wel een degelijk album als je houdt van instrumentale doom / stoner die zich langzaam maar zeker een weg boort naar een donker plaatsje in je ziel.
Luc Ghyselen (72)
Octopus Rising
Tracklist: 1. Estate 2. Circadian 3. Zoonosis 4. Macadamia