Het valt niet mee om op te vallen binnen een zee aan releases. Een band heeft meestal nood aan een echt goeie gimmick of absolute mokerslagen van songs. Nogothula heeft eigenlijk geen van beide, jammer genoeg. Hun muziek heeft een snuifje Cannibal Corpse, een toets epische grandeur (met occasionele keyboard verfraaiingen) en een likje brute slam, maar de volledige mix valt lichter uit dan je zou denken. Sowieso verdient de frontman pluspunten voor het gebruik van verschillende stijlen: hij brult niet de hele schijf vol met eenzelfde soort grom, maar gaat heen en weer tussen hoog en laag. De muziek heeft genoeg variatie al schipperen de meeste songs wat oeverloos van snel naar traag en weer terug maar ontbreken echt goeie hooks of pakkende arrangementen. Eens een paar songs verder in de playlist lijkt het met momenten alsof ze hetzelfde nummer telkens een beetje opnieuw arrangeren en opnieuw vol in het gezicht gooien in de hoop dat niemand dit trucje heeft opgemerkt. De heren kunnen ongetwijfeld spelen, want het drumwerk is solide en ook de snarenplukkers kwijten zich gedienstig van hun taak, maar het is allemaal te gezichtsloos om indruk te maken. Dit is typisch zo’n undergroundschijf voor de rabiate liefhebbers die echt elke extreme death metal schijf in huis willen hebben, maar wie het iets pakkender wil, gaat best ergens anders op zoek naar een shot adrenaline.

Guy Van Campenhout (59)

Blood Harvest Records

Tracklist: 1. Awakening 2. Chaospore 3. Catacomb Cauldron 4. Lacerating Vibrations 5. Observers Of Perpetual Rot 6. Labyrinthian Sunken Spires 7. Morbid Seas Of Stygian Blood 8. Telluric Sepsis 9. Meandering Comatose Twilight… The Carrion Viaduct