Body Count, de metalband rond zanger / rapper Ice-T en gitarist Ernie C werd opgericht in 1990. De beide heren vormen de enige twee overgebleven originele leden – er vielen drie vrienden te betreuren inmiddels die elk stierven aan uiteenlopende oorzaken. Niettemin heeft Body Count nooit opgehouden te bestaan én wordt er nog steeds nieuwe muziek afgeleverd. Nu is er vier jaar na ‘Carnivore’ het nieuwe album ‘Merciless’. Waar we destijds vonden dat ‘Carnivore’ brutaal en steengoed van start ging maar gaandeweg toch verzandde in eerder inspiratieloos materiaal was het uitkijken wat de band er dit keer van terecht zou brengen. Body Count is altijd fan geweest van het brengen van covers, iets waar ondergetekende niet altijd even enthousiast van wordt. Zo was er op ‘Carnivore’ een cover van Motörhead die wat ons betrof helemaal geen meerwaarde bood. Ook de vele gastbijdrages konden enkele zwakkere nummers niet redden. Wel, ‘Merciless’ vinden we een pak sterker voor de dag komen dan de voorganger. Niet dat we denken dat Ice-T en Ernie C zich ook ooit maar een fluit aantrekken van kritiek. Ze doen puur waar ze zin in hebben. Dat alleen al is een prestatie uiteraard want de muziekwereld laat artiesten niet altijd (om niet te zeggen: veel te weinig) hun zin doen. Feit is vooral dat we Body Count op hun sterkst vinden als ze snoeihard voor de dag komen en laat dat nu net zijn waar ze op ‘Merciless’ volledig voor gaan. Vanaf de eerste noten van ‘Interrogation’ tot afsluiter ‘Mic Contract’ beukt het album als nooit tevoren. Dat Ice-T halverwege de zestig is, valt nergens te horen, hij zingt snediger dan ooit en heeft geenszins aan kracht ingeboet. De songs op ‘Merciless’ blinken uit in de snedige, korte beukende riffs die Body Count steeds getypeerd hebben. De verrassende cover is dit keer ‘Comfortably Numb’ van Pink Floyd. Maar het is niet zomaar een cover geworden. Ice-T schreef nieuwe lyrics én toch enigszins tot ieder verbazing gaven beide grootheden van Pink Floyd namelijk David Gilmour en Roger Waters beide los van elkaar hun zegen. Méér nog, Gilmour bood zelf aan om mee te spelen. Zo komt het nummer zowat vijftig jaar na de originele release op een nieuwe manier op de voorgrond én blijkt het zeker met de nieuwe tekst niks aan kracht of relevantie te hebben ingeboet. Zowaar een cover waar ons haar niet van overeind komt te staan. Het vormt wél het buitenbeentje op het album omdat het én veruit het langste nummer is maar ook omdat de structuur anders is dan andere songs. Niettemin, het past. In tegenstelling tot ‘Carnivore’ zakt het tempo op ‘Merciless’ nergens en blijft het allemaal retestrak agressief en beukend klinken. En daar kunnen we enkel heel erg blij om zijn. Naast David Gilmour zijn er nog een resem gastbijdrages te bespeuren van kleppers zoals George “Corpsegrinder” Fisher, Joe Bad, Howard Jones en Max Cavalera. Body Count voegt met ‘Merciless’ een album toe aan het oeuvre dat als een meerwaarde mag gezien worden volgens ons. Het is wellicht de plaat waar metal de meest prominente plaats inneemt maar waar Ice-T ook doet waar hij best in is: zingen én rappen in zijn gekende stijl. Een blad voor de mond neemt de man nooit én hij klinkt nog even kwaad als in zijn jonge jaren. Kortom, een absolute aanrader voor alle Body Count fans.
K.H. (85)
Century Media
Tracklist: 1. Interrogation (Interlude) 2. Merciless 3. Purge (feat. George “Corpsegrinder” Fisher)
4. Psychopath (feat. Joe Bad) 5. Fuck What You Heard 6. Live Forever (feat. Howard Jones)
7. Do Or Die 8. Comfortably Numb (feat. David Gilmour) 9. Lying MF 10. Drug Lords (feat. Max Cavalera) 11. World War 12. Mic Contract