Donker, donkerder, donkerst: in de diepste krochten van een slijmerige put duiken soms bizarre doodsmetalen wezens op die fluks met dissonante noten in het rond strooien en lang uitgesponnen nummers vol bochten in het gezicht kletsen. Het Australische combo Sarcophagum is zo een beestje dat in volle pandemie geboren werd. Misschien verklaart dat voor een stuk waarom het zo verdraaid kwaad klinkt, want hier wordt met scherp geschoten op zowat alles. Let wel: het is allesbehalve standaard death metal die hier weerklinkt. Ergens valt een muzikale link te maken met Ulcerate, zeker wat betreft de lang uitgesponnen songs, onverwachtse wendingen en dissonanten, maar waar die laatste regelrecht hypnotiserend tekeer gaat, is Sarcophagum iets meer rechtdoorzee. Nu ja, “recht”… Die term is behoorlijk relatief. Soms mag de voet ook eens van het gaspedaal als in ‘Feudal Futures’ en dan wordt het geheel lood- en loodzwaar. In dat opzicht is Sarcophagum het muzikale equivalent van een pletwals die gekweekt heeft met een verhakselaar: lomp, bruut en scherp als een set Ginzu-messen. Dit lijkt een band te zijn die men met veel interesse in het oog mag houden, zeker gezien dit debuut een erg puike binnenkomer is.

Guy Van Campenhout (78)

Nuclear Winter Records

Tracklist: 1. Ritual Pillars Burn 2. Feudal Futures 3. Vermiform 4. The Grand Arc Of Madness