Marianas Rest, Aeonian Sorrow @ Hell, Diest.

Op een winderige sneeuw en regenachtige avond afzakken naar Hell, om aldaar twee Finse bands, Aeonian Sorrow en Marianas Rest, aan het werk te zien waarbij deze weersomstandigheden het perfecte decor zijn zodat de Finnen zich zich ongetwijfeld een beetje thuis voelen, lijkt ons een goed idee.

*Foto’s: Aeonian Sorrow*

Een wel zeer goed gevulde Hell verwelkomde de bands met open armen. Aeonian Sorrow heeft ergens een ketel gevonden met de geheime drank die je in staat stelt om de ultieme melancholie uit instrumenten en stembanden te halen. Hell werd vanaf de eerste tonen ondergedompeld in een sfeer van weemoed en bijna wanhoop. De dubbele frontformatie – Gogo Melone en Joel Notkonen – is een troef. Perfect op elkaar ingezongen, van diepe grunts tot klaagzang, waardoor je het gevoel kreeg in een lege wereld te staan, individueel in de massa. Zo zorgt dit gezelschap voor een diep op ons inwerkende mix van gothic en death / doom metal die ons uitermate bevalt.

*Foto’s: Marianas Rest*

Dat heerlijke gevoel zette Marianas Rest naadloos verder na een zeer korte pauze met hun visie op melodic death / doom metal. Ook hier heerste het gevoel van verlatenheid, en het viel op dat ieder voor zich deze doom mis anders onderging: sommigen stonden ingetogen te wiegen, anderen headbangden er op los. Maar iedereen was het erover eens: dit was een ervaring om nooit meer te vergeten. Soms krijg je bij doom het gevoel dat wel genoeg geweest is. Maar deze avond had eindeloos mogen duren, om verzwolgen te worden in het uiteindelijke niets.

Zo werd dit een avond die ons nog een tijdlang zal heugen met twee bands die het best van zichzelf hebben gegeven.

Tekst: L.E.

Foto’s: Peter Vangelder.