Bozoo is een Italiaans trio bestaande uit Marco Benedetti, Francesco Bardelli, en Alessandro Lucarini die volgens hun eigen omschrijving alt-stoner brengen. Enig wenkbrauwengefrons is ons niet vreemd bij alweer één of ander muzikaal hokje maar onder alt-stoner moeten we blijkbaar verstaan dat het stoner rock is die balanceert op het randje met grunge en waar ook al eens andere invloeden in vermengd worden. Soit, het desbetreffende hokje zal ondergetekende compleet worst wezen zolang het maar fijne muziek oplevert. Nu u in ieder geval enigszins weet in welke muzikale richting u moet denken bij Bozoo, kunnen we u vertellen dat de Italianen wel degelijk weten te bekoren met dit debuutalbum. Opgericht in 2019 was het enige wapenfeit tot nog toe de ep ‘Three Heads’ uit 2021. Nu is er dus – eindelijk – een volwaardig debuutalbum. We kunnen u vertellen dat de heren duidelijk hun tijd hebben genomen om met een voldragen album op de proppen te komen waar ongetwijfeld de nodige tijd en energie in gekropen is. Dit is allerminst stoner rock zoals dertien in een dozijn. Méér dan geregeld wordt er buiten de lijntjes gekleurd en neigt het bij momenten bijna naar free-style jazz jamsessies maar dan overgoten met een stevige scheut stoner rock. We zeggen wel ‘bijna’ want er zit zeker en vast structuur en lijn in deze plaat. Bij de grunge invloeden stelt u zich best geen gepolijste Soundgarden invloeden voor maar veel meer de ruwere kanten die gaan richting Nirvana. Maar wij horen bij bijvoorbeeld ‘They Call Me Nobody’ een geluid dat eerder doet denken aan Triggerfinger. Om maar te zeggen, er valt véél te ontdekken bij Bozoo. Er is een enorme variatie tussen de afzonderlijke nummers maar de rode draad wordt naar ons gevoel gevormd door de mooie zanglijnen én de opmerkelijke baslijnen. Alleen al om die reden zijn we bijna instant verslingerd aan ‘Scott Mary’ waarbij de bas ons meevoert op een ronduit zalige trip. We mogen gerust stellen dat het trio eigengereid voor de dag komt en niet komt aandraven met de meest voor de hand liggende arrangementen met groot hit-potentieel. We durven denken dat ze een album wilden maken die weergeeft hoe hun emoties soms met hen op de loop gaan. Missie geslaagd volgens ons. Tien nummers lang neemt Bozoo je mee op een avontuurlijke trip waar véél te ontdekken valt. Kortom, knappe debuutplaat! Enige kritische noot die we kunnen plaatsen, is dat we persoonlijk niet vreselijk enthousiast worden van de albumhoes maar dat is uiteraard een subjectief gegeven. Het luisterplezier is er alvast niet minder om.

K.H. (85)

Argonauta Records

Tracklist: 1. Mayday 2. Flushing Action 3. Cut 4. Scott Mary 5. Rolling 6. Skizzen 7. They Call Me Nobody 8. Bare Brench 9. Two Holes 10. Over You 11. Choked Noise