Briqueville, Pothamus, Turpentine Valley @ Het Marca, Maarkedal.

De voormalige St-Eligiuskerk van Maarke-Kerkem (Maarkedal) is al enige tijd omgetoverd tot de sfeervolle cultuurzaal Het Marca. Wanneer een van mijn favoriete bands van de laatste tijd – Briqueville – er werd aangekondigd samen met Pothamus en Turpentine Valley voor het “Church of Doom” event op 5 oktober dacht ik geen twee keer na over het kopen van een ticket. Met hun outfits, muziek, sfeerzetting én gecombineerd met een kerkgebouw kon dit niet anders dan een topavond worden dacht ik. Op naar Maarkedal dus voor deze post metal / rock / sludge / doom hoogmis!

*Foto’s: Turpentine Valley*

Het voor mij onbekende Turpentine Valley mocht de (toren)spits afbijten. De enige band van de avond die echte afgelijnde nummers bracht en het was een aangename kennismaking. Hier en daar bracht een goed in de oren klinkende, beukende riff de aanwezige parochianen al op temperatuur.

*Foto’s: Pothamus*

Pothamus beluisterde ik al een paar keer en kon mij tot nu toe niet echt bekoren. Live is dit echter andere koek. De opzwepende ritmes, rollende drums en beukende bassen waar zanger/gitarist Sam Coussens een impressionant klanktapijt over drapeert en de bijpassende projectie, brachten de zaal in vervoering. Naar mijn gevoel zonder meer indrukwekkend. Ik kan dus niet anders dan ze nog een kans te geven op de voor mij beschikbare media. CD’s (ja, ik ben semi-old school) waren er helaas niet te koop !

*Foto’s: Briqueville*

Dan was het de beurt aan Briqueville. Bij de eerste twee bands was het gordijn achteraan het podium dicht waardoor – als je wat dichter bij het podium stond – je niet echt het gevoel had in een kerkgebouw te staan. Voor de headliner van de avond werd het gordijn opengeschoven en dat gaf toch net iets extra’s aan de sfeer. Helaas werd voor mij ook de volumeknop stevig opengetrokken waardoor het zelfs met oordoppen af en toe lastig luisteren werd. Briqueville maakte dankbaar gebruik van het gebouw: Projectie van het logo op een schilderij vooraan in de kerk en de toetsenist bracht een nummer in de preekstoel. Ondanks deze extra elementen kon het mij persoonlijk muzikaal niet helemaal overtuigen. Ik vond de nummerkeuze iets te kabbelend met net wat te weinig pakkende momenten. Maar misschien zag ik ze op korte tijd al iets teveel, dat is ook mogelijk. Zoals gewoonlijk werd er afgesloten met de eindeloos beukende riff van ‘AKTE IV’ die het rustige dorpje ongetwijfeld op zijn grondvesten deed daveren en iedereen murw maar tevreden huiswaarts stuurde.

Dit is in ieder geval een zeer tof event, dank aan de organisatie om de zaal niet vol te proppen zodat het zeer aangenaam bleef voor de aanwezigen en ik hoop op een vervolgeditie in 2025 !

Tekst en foto’s: JDS.