We hebben hier nog al gezegd dat er vanuit Frankrijk een nieuwe golf steengoede bands binnen het hardere genre te ontdekken valt. Dagoba valt geenszins in te delen bij de nieuwe golf aangezien de band haar vijfentwintig jarig bestaan al achter de rug heeft en mag dus eerder gezien worden als één van de toonaangevende bands bij onze zuiderburen. Qua bekendheid staat Gojira als Franse band wellicht nog enige treden hoger op de internationale ladder maar Dagoba kan best wel mooie adelbrieven voorleggen. Met ‘Different Breed’ is de band toe aan een negende studio-album. Zanger Pierre “Shawter” Maille is intussen het enig overgebleven originele bandlid. Zonder er flauw te moeten over doen, voorganger ‘By Night’ uit 2022 gooide de sound van de band met het inpassen van de nieuwe leden over een totaal andere boeg. Er werd véél meer aandacht besteed aan elektronische invloeden en het geheel klonk simpelweg veel poppier dan we ooit voordien van Dagoba te horen kregen. Gewaagd en gedurfd was wel het minste wat we van ‘By Night’ mochten zeggen maar ook dat het album bij veel fans de wenkbrauwen deed fronsen. Het was dan ook afwachten hoe Dagoba met de nieuwe langspeler voor de dag zou komen. Met drie vooruitgeschoven singles – ‘Cerberus’, ‘Phoenix Noir’ en ‘Minotaur’ – wisten we al enigszins waaraan we ons mochten verwachten en laat ons maar meteen duidelijk zijn: ‘Different Breed’ is grotendeels een terugkeer naar het gekende groovy, melodische death metal geluid van vroeger. Al mogen we hierbij met name de nadruk leggen op het groovy karakter van de plaat. De gitaren klinken bijwijlen bijzonder catchy en worden gedragen door een retestrakke ritmesectie. Shawter wisselt de rauwe zanglijnen af met cleane passages maar bovenal klinkt het geheel terug een pak zwaarder dan op de voorganger en daar zijn we eerlijk gezegd niet rouwig om. Nogmaals, het siert de band dat ze nieuwe horizonten verkennen maar wij hebben toch liefst dat ze doen waar ze goed in zijn en dat is eenvoudigweg groovy maar niettemin duister en hard uit de hoek komen. Ruimte voor zijsprongen gunt de band zichzelf ook nu weer met bijvoorbeeld het instrumentale ‘Léthé’ maar evenzeer met subtiele toevoeging van keyboard zoals onder meer bij ‘Minotaur’. Nergens heb je echter het gevoel dat dit stoort of overheerst. Zo duurt ‘Léthé’ nog geen minuut en lijkt het eerder bijna een soundscape-achtige intro voor ‘Phoenix Noir’ dat dan weer vanaf de eerste noot ronduit furieus voor de dag komt. Opener ‘Genes15’ begint met het gehuil van een baby waarna het gaspedaal meteen tot het einde wordt ingetrapt en Shawter zijn zwaarste bromstem bovenhaalt. Een baby zou van minder beginnen krijsen maar de toon is wél meteen gezet: vooruit met de geit! In de categorie “bijzonder aangename beukende platen” scoort deze ‘Different Breed’ hoog in de rangschikking.
K.H. (85)
Verycords
Tracklist: 1. Genes15 2. Arrival Of The Dead 3. Distant Cry 4. Different Breed 5. Minotaur 6. Léthé 7. Phoenix Noir 8. At The End Of The Day 9. Vega 10. Cerberus 11. Alpha