Laat ons voor een keertje terugkeren naar begin 2023 toen deel één van ‘Feed The Machine’ als digitale ep werd uitgebracht. We bedachten dit werkstukje als halve schijf met halve punten (zijnde 47,5 / 50) én waren behoorlijk pissig omdat we “slechts” vijf weergaloze nummers voorgeschoteld kregen en we nog een half jaar moesten wachten op deel twee. Wel, laat ons maar meteen met de deur in huis vallen: we zijn intussen nog vele pissiger omdat we véél langer dan voorzien moesten wachten op “deel 2”! Voila, dat moest er even uit. Over naar het goede nieuws. Ten langen leste is er – eindelijk – het dus langverwachte complete album! Én nog meer goed nieuws, deel twee is naar ons gevoel onmiskenbaar even sterk als het eerste deel. Die twee delen mag je overigens in meerdere opzichten vrij letterlijk nemen. Als je de LP-versie weet te bemachtigen, staat “deel 1” doodleuk op de A-kant en staat “deel 2” logischerwijs op de B-kant. De heren zijn zo vrij geweest om de volgorde van “deel 1” ongerept te laten en dus niks te wijzigen en “deel 2” komt er integraal achteraan. Evenzeer is er de opsplitsing mogelijk volgens zowel opnamestudio als in bezetting van de band. Zo werd “deel 1” op bas ingespeeld door Jan Rammeloo terwijl “deel 2” werd ingespeeld door Nicholas Gauwloos. Intussen werd ook Stefan Segers – u wellicht bekend van zijn gitaarwerk én grunts bij Dyscordia – als permanent lid ingelijfd. Blijft uiteraard de hamvraag of nummers 6 tot 10 even sterk weten te overtuigen als het eerste gedeelte van het album. Wel het mag al lang duidelijk zijn dat het een pure retorische vraag is. Het antwoord is immers volmondig “ja!” Zoals we anderhalf jaar geleden al schreven, zet Mordkaul naar ons gevoel nóg een stap voorwaarts op dit album in vergelijking met het reeds hooggewaardeerde ‘Dress Code Blood’. De songs voeren ons nóg meer terug naar legendarische bands als Death of Morbid Angel maar dan wel steeds met het typerende Mordkaul-label. Dat de bandleden allemaal stuk voor stuk enorm bedreven zijn, behoeft geen betoog – het maakt in die zin niet veel uit wie de dienst uitmaakt – maar de toevoeging van Stefan Segers als tweede stem geeft een extra dimensie. Voor het overige is het stramien hetzelfde gebleven op het tweede gedeelte: gitaargedreven, catchy nummers aan retestrak tempo maar met een aandacht voor melodie om “U” tegen te zeggen. Vooruitgeschoven singles ‘They Burn’ en recenter ‘Shadowlord’ mochten we gelukkig al omarmen in afwachting van het album zodat we toch enigszins gevoed werden. Beide singles bevestigden eens temeer wat we al langer wisten: dit is toch werkelijk een topband van eigen bodem! Recent waren we op Alcatraz nogmaals getuige van het feit dat ze ook live ronduit verpletterend uit de hoek komen én waar we de eer hadden om voor het eerst het nummer ‘Dead Heart Awake’ te horen. Blijft het feit dat we nog steeds verslingerd zijn aan het magistrale ‘Welcome To The Sixth Stage Of Grief’ van op het eerste gedeelte. Dat komt ervan als we zo lang moeten wachten dat we niet anders kunnen dan het eerste gedeelte keer op keer te beluisteren. Worden we dan niet meer verrast op dit tweede gedeelte? Wel toch, al zit dat dan met name helemaal in de staart. Afsluiter ‘Passage To Oblivion’ is niet enkel een instrumentale parel – sowieso iets wat we gewaagd vinden als afsluiter – het voert ondergetekende terug tot de nostalgie van godbetert het onvolprezen ‘Orion’ van Metallica (terug te vinden op ‘Master Of Puppets’)! We weten het, dit klinkt ongetwijfeld lichtjes overdreven maar we hebben het dan ook eenvoudigweg over de sfeer die de gitaren hier teweegbrengen. Nog anders gesteld, we hopen dat de heren van Metallica dit nummer te horen krijgen en bedenken dat er anderen zijn die jaren na datum nog sublieme gitaarlijnen tevoorschijn weten te toveren. Het feit dat Mordkaul ons té lang gekweld heeft door ons te laten wachten op dit album is voor uw nederige dienaar enkel een lesje geweest in “het is het wachten méér dan waard”. Het toont dat de band slechts naar buiten komt met aan album op het moment dat ze er zelf helemaal tevreden over zijn. Gelooft u ons maar op ons woord dat dit nóg sterker is dan het debuut en we waren toen al bijzonder zwaar onder de indruk.

K.H. (98)

Massacre Records

Tracklist: 1. Crown Of Worms 2. In Dead Eyes 3. Welcome To The Sixth Stage Of Grief 4. For I Am Machine 5. Beast Of Dread 6. Dead Heart Awake 7. They Burn 8. Shadowlord 9. Hellspawn 10. Passage To Oblivion