Raismes Fest, Raismes, Frankrijk.

Ter vervanging van Goodgrief mocht het rock trio van The Mad Jackets aantreden om vandaag de aftrap te geven. Een ideale opener met groovende rock om iedereen wakker te schudden. De stemklanken van zanger en drummer zijn een perfecte match en zijn een absolute meerwaarde tot het geheel. Het meezing gehalte met aanstekelijke songs zoals ‘Get Free’, ‘Motorcycle’ en afsluiter ‘Goodbye Rock And Roll’ is hier ook aanwezig maar daar blijkt het nog net iets te vroeg voor zijn.

Foto’s: The Mad Jackets*

We gaan even de zuiderse kant op met de uitstekende Southern rock van The Georgia Thunderbolts. Met hun ruwe, ongepolijste sound doen ze denken aan grootheden zoals Lynyrd Skynyrd en Led Zeppelin, maar met een moderne twist waarbij we dan richting Kyuss en zelfs Pantera denken. Al is het niet de power van de laatstgenoemde maar vooral de zuiderse toonladders die deze vergelijking oproepen. De vocalen van Lyle waren krachtig en vol soul, perfect passend bij de robuuste gitaarlicks en strakke ritmesectie die de band hier tentoon stelde. Met hun nieuwe album onder de arm mochten we onder meer genieten van de title track ‘Rise Above It All’, Little Jim’ en ‘Stand up’. Alle ingrediënten waren aanwezig om de term Southern rock eer aan te doen waarbij het genieten was van begin tot einde.

Foto’s: The Georgia Thunderbolts*

Met de geboorte roots in Brugge en een lang verblijf in Afrika heeft Thomas Frank Hopper wel wat voeling met de wereld en dat stralen de songs ook wel uit. Zijn muziek raakt, zijn teksten ontroeren, en zijn performance was eerlijk en krachtig. Lap steel gitaren (waaronder er eentje de plank van een skateboard was) door een lampenversterker duwen geeft een extra rauwe toets aan het geheel. De ene keer hypnotiseerde hij met ingetogen melodieën, terwijl hij in andere momenten onverwacht krachtige uitbarstingen liet horen. Voor wie houdt van diepe, introspectieve muziek die je even losmaakt van de wereld om je heen, is een optreden van Hopper een absolute must.

Foto’s: Thomas Frank Hopper*

De Britse rockband Massive Wagons bracht een explosie van energie en interactie naar het podium van Raismes Fest dit weekend – precies zoals we van hen gewend zijn. De charismatische frontman Baz Mills sprong en rende over het podium alsof hij een intensieve workout aan het doen was. De set zat vol met rauwe energie, wat perfect paste bij hun anthems zoals ‘Fuck The Haters’ en ‘A.S.S.H.O.L.E.’. Elk nummer werd met een knipoog gebracht maar tegelijkertijd bleef de oprechte boodschap over zelfexpressie en verzet tegen kritiek duidelijk voelbaar.

Foto’s: Massive Wagons*

Het Zweedse Sideburn mag aantreden met hun klassieke rock (met hele grote knipogen naar AC/DC) die ze ondertussen toch al tientallen jaren brengen. De band heeft al heel wat mooie opening shows mogen spelen in het verleden van bands zoals Kiss, Dio, Thin Lizzy .. maar muzikaal kan het mij niet echt bekoren. Aan het enthousiasme kan het niet liggen want het plezier spat er van af maar de songs, los van het nummer ‘Six Feet Under’ blijven niet plakken.

Foto’s: Sideburn*

Volgende band, Cachemire, is door mij persoonlijk niet gekend, maar ik lijk wel een uitzondering te zijn want al gauw is iedereen aan het meezingen en helemaal uit de bol te gaan. Cachemire is duidelijk geïnspireerd door klassieke rockbands, en dat hoor je in hun ruige gitaren en rauwe zang. Wat hen echter onderscheidt, is de eigentijdse draai die ze aan het genre geven. De songs waren krachtig, met meeslepende riffs en sterke vocalen. De interactie met het publiek was spontaan en enthousiast. De band straalde plezier en passie uit op het podium, wat het publiek zonder moeite wist over te nemen en steeds meer wou.

Foto’s: Cachemire*

Voor het allereerst in de geschiedenis van Raismes Fest staat er een Kroatische band op het podium, het geesteskind van Dino Jelusick dat onder de naam Jelusick gedoopt werd. Hij heeft al een indrukwekkend muzikaal traject doorlopen, speelde al keyboard (want dit kan hij ook perfect bespelen) en deed backings op de tournee van Whitesnake, en verving Glenn Hughes bij The Dead Daisies. Jelusick wordt ondersteund door een getalenteerde band, die perfect inspeelt op zijn dynamische stemgeluid. De gitaarpartijen waren scherp en uitdagend, de ritmesectie strak en energiek. Vooral de bass solo wist te imponeren, deed me denken aan een mix tussen Cliff Burton en Flea zowel muzikaal als performance gewijs. Er werd moeiteloos van melodieuze passages naar zware riffs geschakeld. De interactie tussen Jelusick en zijn bandleden was duidelijk te zien; er was een echte chemie op het podium die de hele show door voelbaar was.

Foto’s: Jelusick*

Het geluid was krachtig en helder, wat een groot pluspunt was voor de intense nummers die de band speelde. De balans tussen de instrumenten en Jelusick‘s stem was uitstekend, en zorgde ervoor dat elk detail goed hoorbaar was, zonder dat iets verloren ging in de mix. Zijn stem blijft een van de sterkste troeven, maar de volledige band en de productie van de show zorgden ervoor dat dit concert een complete ervaring was. Naast de eigen songs kregen we ook een stevige versie van ‘She Got The Look’ van Roxette voorgeschoteld. Met zijn passie, muzikaliteit en authentieke aanwezigheid op het podium heeft Jelusick bewezen dat hij een grote toekomst tegemoet gaat.

Foto’s: D-A-D*

Reeds voor de derde keer mogen D-A-D deel uit maken van de line-up van Raismes Fest en deze keer hebben ze de eer om af te sluiten. Al sinds de jaren tachtig is de band actief en van sporen van slijtage zowel muzikaal als in de performance is hier nog niks van te horen of te zien. Hun combinatie van energieke rock, uitstekend vakmanschap en een goede dosis humor maakt dat elk concert voelt als een feest. Songs zoals ‘Bad Craziness’ en ‘Sleeping My Day Away’ gingen er dan ook als zoete broodjes in, desondanks de weergoden hen niet gunstig waren. Voor iedereen die aanwezig was, was het duidelijk: D-A-D is een band die live moet worden ervaren. Of je nu een diehard fan bent of de band voor het eerst ziet, hun optredens blijven je bij.

Hartelijk bedankt aan Philippe Delory & Raismes Fest!

Met dank aan Philippe Delory en het complete Raismes Fest team.

Tekst: David Vandewalle.

Foto’s: Bianca Lootens.