Prophecy Fest, Balve, Duitsland.

De tweede volwaardige dag van Prophecy Fest 2024 opende, net als de eerste met een knaller van formaat.

*Foto’s: Empyrium*

Het Duitse Empyrium zorgde immers voor een compleet akoestische set die zo voor een enorm contrast zorgde met de lood zware set waarmee dag één eindigde. Het is immers niet elke band gegeven om een “metal” publiek stil te krijgen en te houden gedurende een complete set. Wij, van MUSIKA, vinden het enorm indrukwekkend dat een akoestische set zo’n impact kan hebben op ene publiek die in stilte staat / zit te luisteren en geniet van zoveel schoonheid, om dan na, elk nummer, uit te barsten in een oorverdovend gejuich en applaus. Het getuigt van een enorme klasse van Empyrium om dit tot een goed einde te brengen en de enorme ovatie op het einde van het concert was dan ook over verdiend. Bij zoveel klasse en schoonheid wordt een mens stil en mag hij zelfs een traantje weg pinken.

*Foto’s: Nicolas Horvath & Alcest*

Nog meer intimiteit krijgen we van Alcest & Nicolas Horvath. Die laatste is een pianist, terwijl Alcest hier dit keer gewoon vocaal aan bod komt zonder instrumenten. Drie schitterende stemmen smelten hier samen of eisen de aandacht voor een momentje alleen op, terwijl ook de piano zijn deel van de aandacht opeist. Opnieuw staat een massa in volle bewondering te genieten van zoveel schoons, wat bewijst dat de nummers die Alcest normaal neer zet ook enorm goed geschreven zijn. Naar het schijnt zouden alle Alcest albums nu opgenomen worden met enkel piano begeleiding.

*Foto’s: Thief*

Tja, over Thief kunnen we heel kort zijn: het is absoluut niet “our cup of tea” al zien we wel een heel pak volk genieten van deze sound die vooral elektronica in houdt.

*Foto’s: Dymna Lotva*

Dymna Lotva zagen en hoorden we vorig jaar reeds tijdens Prophecy Fest zodat dit gezelschap niet echt meer op de verrassing kon spelen. We waren vorig jaar enorm onder de indruk van de begeesterende en beklijvende set van dit gezelschap dat een mix brengt waarin we elementen uit doom, post metal, black metal en pagan in terug horen. Omdat de vocaliste ook al heel vaak contact zoekt met haar publiek, hebben wij de indruk dat ze beter tot hun recht komen op het tweede podium dat een stuk lager is en zo meer intimiteit en interactie kan bieden. Maar opgelet, ook deze passage van Dymna Lotva was er eentje om in te lijsten, vooral ook door de présence van de frontvrouw die al schreeuwend en zingend haar mede muzikanten extra onder druk zet om ook voor glansprestaties te zorgen. We hebben nog maar drie bands op de main stage gezien en gehoord en telkens waren dit top prestaties.

*Foto’s: Fen*

Net iets minder vinden wij de set van het Britse Fen, die ondanks alles ons toch weet te boeien en te overtuigen met hun visie op atmospheric post black metal. We horen immers heel veel variatie in kracht, duisternis en dreiging en net dat trekt ons telkens vlot over de streep. Het is gewoon weg “iets minder”, naar onze smaak, omdat we drie maal heel stevig tegen het canvas werden gemept.

*Foto’s: Austere*

Datzelfde gevoel hebben we ook bij het Australische Austere die ons trakteert op een nochtans stevige en krachtige set (depressive) black metal waar de heren ook spelen met onze gevoelens. Het geheel klinkt bij momenten enorm hard en zwaar, maar men pakt ook uit met gevoeliger en rustiger stukken. Het geheel klinkt een stukje trager in de oren dan wat Fen zonet afleverde en dus kan je bijna gaan spreken over een dosis doom in de sound van Austere.

*Foto’s: Arð*

Wat ons bij het Britse Arð brengt, een band / project van Mark Deeks die ook actief is bij Winterfylleth. Onder de naam Arð kiest hij voor een vorm van melodic doom. We krijgen een donker gekleurde sound te verwerken met enorm mooie vocalen en mooi opgebouwde en uitgewerkte nummers zodat we heel stevig onder de indruk komen van het werk dat deze artiest weet neer te zetten. Beide full-albums zijn van hoge kwaliteit, maar het lijkt ons dat zijn verhalen nog beter tot leven komen tijdens een live concert.

*Foto’s: Blazing Eternity*

Veel minder overtuigd zijn we van het Deense Blazing Eternity. Hun mix van doom, gothic rock en wat melodic death weet ons niet te grijpen en daar zijn vooral de vocalen debet aan. Na een pak uitstekende tot enorm prachtige stemmen vallen de stemmen bij dit gezelschap, naar onze smaak, veel te licht uit. De band hier nochtans twee maal aantreden op het tweede podium, met tussendoor de set van Hexvessel, maar weet ons dus tweemaal niet te overtuigen.

*Foto’s: Hexvessel*

Het Finse Hexvessel weet ons dan wel weer compleet te overtuigen met hun sound bestaande uit een mix van o.a. psychedelica, doom, post black metal en folk rock. Naast de geweldige instrumentale mis, zijn het opnieuw de vocalen die bij ons het meest opvallen. Wat een prachtige stem heeft Mathew Kvohst McNerney, wat hij o.a. extra bewijst tijdens een kort stukje a capella zingen. Toch schatten we set van dit Hexvessel niet even hoog als de impressionante sets van Empyrium, Alcest & Nicolas Horvath, Dymna Lotva of Arð wegens het feit dat de frontman tussen de nummers door iets te lang probeerde om het publiek compleet op zijn hand te krijgen. Dat neemt niet weg dat we enorm genieten tijdens de nummers zelf.

*Foto’s: Dool*

Na de tweede passage van Blazing Eternity, opnieuw op het tweede podium, mag Dool ons verblijden met hun visie op dark rock, doom en progressive rock. Iets waar het gezelschap met verve in slaagt. We krijgen immers een heel krachtige set te horen en te zien die het gezelschap enorm gedreven en energiek neer zet. Als raven van Dorst aankondigt dat ze aan de laatste twee nummers van de set toe zijn lijkt het ons alsof de band pas in begonnen, maar niets blijkt minder waar te zijn. De tijd is bij Dool, zoals reeds zo vaak vandaag, voorbij gevlogen wat betekent dat we enorm aan genieten zijn.

*Foto’s: Paradise Lost*

Het Britse Paradise Lost mag deze editie afsluiten en doet dit goed. We hebben de band ondertussen al vaak gezien en gehoord zodat ze ons niet echt meer weten te verrassen. Wel merken we op dat de heren met plezier staan te musiceren, wat soms, lijkt het ons toch, niet altijd het geval lijkt te zijn. We krijgen dan ook een goed gevoel bij de set van Paradise Lost, al verlaten we de grot na een vijftal nummers. We voelden dat we moe aan het worden zijn en we wilden ook de drukte van de festival uittocht wat vermijden.

Prophecy Fest is een fantastisch festival dat ons ook dit jaar enorm heeft weten te boeien met een aantal fantastische sets in een toch wel heel uniek en indrukwekkend kader. We willen Prophecy Fest dan ook bij elke muziekliefhebber aan raden. Wij, van MUSIKA, hebben de data voor volgend jaar – 11, 12 en 13 september – alvast gemarkeerd in onze agenda!

Met dank aan Gunnar en het complete Prophecy Fest team.

Tekst en foto’s: Luc Ghyselen.