– Noot van de redactie: omdat MUSIKA dit jaar zowel twee pers passen als twee foto passen te pakken kreeg bij de organisatie van het befaamde Alcatraz festival te Kortrijk – waarvoor absoluut een heel grote “dank u wel” –, hebben we beslist de vele foto’s die per dag geschoten werden, te spreiden over verschillende “reviews / impressies” Daar MUSIKA nog wat hulp kreeg van iemand die geen accreditatie had (dank u wel, Kiara Vandewalle) kunnen we u toch een zo goed als compleet beeld mee geven. “Fasten your seatbelts”, zouden we zeggen. –

De derde en laatste dag Alcatraz heeft opnieuw een topaffiche met onder andere een mooie selectie aan thrash bands. Het kwik flirt met de 30 graden en er is geen wolkje te bespeuren.

*Foto’s: After All*

Starten doen we met het Brugse After All die met hun thrash metal de boel in gang mag steken. De wei is opvallend rustiger dan de twee voorgaande dagen maar After All levert een strakke set af waar ik bijzonder van kan genieten.

*Foto’s: Millhaven*

We blijven in de West-Vlaamse sferen en zetten door naar de “Swamp” waar het Ieperse Millhaven (voorheen Curse of Millhaven) mag aantreden. Ze brengen melodische death metal met metalcore invloeden en doen dit op een bijzonder overtuigende manier. Het vijftal amuseerde zich zichtbaar en het enthousiasme sprong duidelijk over op het publiek. De bijhorende vuur- en lichtshow zorgt voor de kers op de taart.

*Foto’s: Sanity’s Rage*

Terwijl het Noorse Audrey Horne hun hardrock bracht op de “Prison” stage stak ik door naar “La Morgue” waar het Belgische Sanity’s Rage aantreede. De temperatuur in de tent was al goed opgelopen en ik besloot het optreden te volgen vanaf de rand van de tent, waar nog een aangenaam briesje was. De sfeer in de tent zat goed, en hoewel de band strak speelde kon het me niet volledig overtuigen.

*Foto’s: Eternal Champion*

Vervolgens passeerde ik langs de “Helldorado” stage waar het Texaanse Eternal Champion aantrad. De band bestaat reeds sinds 2008 maar heeft slechts twee albums op de markt. Hun mix van fantasy en heavy metal kon me best bekoren. Naar het einde toe merkte je echter dat hier en daar groepjes vertrokken. Left To Die mocht namelijk starten in de “Swamp” en bracht Death’s Leprosy in zijn geheel.

*Foto’s: Armored Saint*

Het was ondertussen flink bakken op de wei. Gelukkig voorziet Alcatraz meerdere ruime schaduwplekken en werd het bericht verspreid dat men tot 18u gratis water kon verkrijgen aan de bars. Het was eveneens tijd voor Armored Saint op de Prison stage. Ze brengen heavy metal met een vleugje thrash erin en de bijna legendarische vocals van John Bush, die ooit nog gevraagd is om vocals te voorzien voor Metallica maar dit aanbod afsloeg. Jaren later werd hij tevens frontman voor Anthrax. Hij is nog bijzonder goed van stem en zette een sterke performance neer.

*Foto’s: Exumer*

Vervolgens een moeilijke clash tussen het Nederlandse Legion Of The Damned in de “Swamp” en het Duitse Exumer in “La Morgue”. Ik besloot te kiezen voor Exumer gezien ik Legion Of The Damned eerder dit jaar reeds kon meepikken op Huggins Awakening Fest. Exumer zette een agressieve, bijna rauwe show neer die ik van de rand van de ondertussen sauna-achtige “La Morgue” meepikte.

*Foto’s: Hirax*

Opnieuw een clash voor mij, en opnieuw met thrash metal, het toont aan wat voor een kwaliteit en diversiteit er over deze drie dagen staat. Enerzijds Hirax in “La Morgue”, anderzijds enkele minuten later Exodus op de Prison stage. Hoewel Hirax live steeds een wervelende show neerzet, kon ik Exodus niet laten schieten. Ze staan telkens weer garant voor een strakke, agressieve show die ik vanop de eerste lijn meepikte. Ze brachten twee nummers van hun recentste album ‘Persona Non Grata’ samen met een resem klassiekers, waaronder vijf van hun debuutalbum ‘Bonded By Blood’. De moshpit kwam reeds bij het gelijknamige openingsnummer op gang en dikte enkel maar aan tot aan het slot-duo van ’Toxic Waltz’ en ‘Strike of the Beast’. Enkele uren laten was er ook een flinke rij op de wei voor Exodus hun signeersessie.

*Foto’s: Cirith Ungol*

Na even te bekomen pikte ik Cirith Ungol mee. Deze Amerikaanse epic doom band zag reeds het levenslicht in 1971(!) en is aan hun afscheidstournee bezig. De tent zat nokvol en we konden genieten van deze laatste performance in ons land. Na een korte pauze was het tijd voor nog maar eens een thrash metal band, en Alcatraz had een topboeking in petto. Het Canadese Sacrifice speelde namelijk een exclusieve Europese show en zette de al hete “La Morgue” in vuur en vlam. Een bijzonder strakke set van een ondergewaardeerde band.

*Foto’s: Sacrifice*

De avond begon stilaan te vallen en de temperaturen werden aangenamer. Ondertussen trad Baroness aan in de “Helldorado” tent, terwijl Dark Tranquillity de “Swamp” betrad. Baroness zette een bijzonder sterke, krachtige show neer en vooral de backing vocals van gitariste Gina Gleason werkten bijzonder sterk, vooral op de nummers toen ze nog geen lid was van de band tijdens de studio-opnames. Ik besloot iets voor het einde nog een stukje Dark Tranquillity mee te pikken en hoewel ze niet mijn ding zijn waren alle commentaren in de “Swamp” laaiend positief.

*Foto’s: Baroness*

Hoewel de vermoeidheid ondertussen al goed in de benen zat, wou ik voor Mayhem nog goed vooraan staan. De band viert zijn veertigste verjaardag en deed dit op imposante wijze. Ze begonnen tien minuutjes later dan gepland, maar stelden niet teleur. De band had een video-productie bij die doorheen de show fotomateriaal uit hun geschiedenis afwisselde met animaties tijdens de nummers. De band speelde nummers van elk studio album en de ep ‘Wolf’s Lair Abyss’. Halverwege de set was het tijd voor hun populairste album, en mogelijks het populairste album in black metal: ‘De Mysteriis Dom Sathanas’. Na ‘Freezing Moon’ en het titelnummer gespeeld te hebben verdween frontman Atilla van het podium en kwam er op de video-wall een ode aan Per Yngve Ohlin, alias Dead. De band zette ‘Funeral Fog’ in en de vocals werden genomen van een demo-opname van Dead, terwijl de lyrics op het scherm werden geprojecteerd. Als afsluiter, en om de laatste loodjes energie te verbranden, brachten ze nog een loeiende versie van ‘Deathcrush’ en ‘Pure Fucking Armageddon’. Na Marduk, Watain en Satyricon wederom een prachtig staaltje Noorse black metal om de vingers af te likken.

*Foto’s: Heathen*

Vooraleer huiswaarts te trekken stopte ik nog even bij “La Morgue” om Heathen mee te pikken. Nog zo’n Amerikaanse thrash band met een melodisch kantje. Hoewel Exodus-gitarist Lee Altus normaal ook voor Heathen de gitaren verzorgd, hadden ze voor deze tour een andere gitarist onder de arm genomen om samen met Kragen Lum de riffs te brengen. Lee kondigde wel de band aan, sommeerde het publiek om te moshen en volgende de volledige show mee vanaf de zijlijn. Opnieuw een razend strakke performance waar helaas een betrekkelijk klein publiek voor aanwezig was.

Hoewel dit jaar de drukste editie was in Alcatraz hun bestaan voelde het als bezoeker nog steeds bijzonder familiaal en sfeervol aan. Zelfs tijdens de piekuren moest ik nooit lang wachten op eten of drank, waren de toiletten proper en bleef het vrijwilligers-personeel op en top vriendelijk. Wat mij betreft was dit opnieuw een topeditie en met de eerste namen voor 2025 reeds gelost lijkt dit voor volgend jaar alvast aan te houden.

Met speciale dank aan de organisatie van Alcatraz.

Tekst: Thomas Vervoort;

Foto’s: Bianca Lootens / Andy Maelstaf.