Er zijn zo van die bands die een bepaalde cultstatus hebben bereikt en niet zelden zijn het zelfs bands die slechts een beperkte periode actief zijn geweest. Tsatthoggua valt volgens ons zeker in die selecte club te bespeuren. De Duitse black / trashers leken na er twee full-albums volledig de stekker te hebben uitgetrokken in 2000. We vermoeden dat we niet de enigen waren die verrast opkeken toen ze in 2019 plots weer een teken van leven gaven – in ongewijzigde bezetting. Dat we inmiddels alweer vijf jaar verder zijn, gaan we gemakshalve even geheel buiten beschouwing laten want met ‘We Are God’ eisen de Duitsers op allesbehalve bescheiden wijze hun plaats op de troon weer op. Blijft uiteraard de vraag of dit terecht is. Wel, we hadden graag ongenuanceerd “ja” gebruld maar we zouden ons eigen kritische zelve niet zijn bij MUSIKA als er toch niet enige nuancering werd aangebracht. Opener ‘Master Morality’ schotelt ons meteen een band voor die er duidelijk enorm zin in heeft. Hoog tempo en een riff die het nummer draagt op een manier dat het zonder storen nog rustig vijf minuten langer had kunnen duren zonder verveling. ‘Vorwärts Vernichter’ borduurt op hetzelfde hoge niveau verder, daar verandert de Duitse tekst niets aan. Hoewel Tsatthoggua als vanouds grossiert in snelle riffs en hoog tempowerk van de ritmesectie vallen er op ‘We Are God’ voldoende rustpunten waar te nemen die het geheel aangenaam en boeiend houden. Dat gebeurt niet enkel door het gebruik van al eens een rustige intro vooraleer al het geweld losbarst maar evenzeer door een nummer als ‘I Drive My Dogs (To Thule)’ dat de zeven minuten grandioos overschrijdt en bol staat van afwisseling in tempo en melodie. Maar – en daar komen we bij het punt dat we daarnet wilden maken met de nuancering – het niveau van die eerste nummers weet de band voor ons niet geheel vast te houden tot op het einde. De laatste drie nummers, beginnend met ‘Gloria Extasia’ richten zich iets teveel op een zeker “meebrulgehalte”. We weten ook wel dat Tsatthoggua niet bepaald nummers brengt die getuigen van een hoog “meezing niveau” maar als u deze hoort, zal u begrijpen wat we bedoelen. Naar ons gevoel zullen ze zeker voor het nodige vuur zorgen bij optredens maar het repetitieve karakter is voor ons net iets te hoog. Al bij al kunnen we niet anders dan stellen dat Tsatthoggua eindelijk terug aan de oppervlakte komt met een album waar veel bands enkel kunnen van dromen. Of ze werkelijk God zijn, laten we even in het midden maar dat ze herrezen zijn is wel het minste wat we kunnen zeggen.

K.H. (88)

Osmose Productions

Tracklist: 1. Master Morality 2. Vorwärts Vernichter 3. The Doom-Scrawl Of Taran-Ish 4. I Drive My Dogs (To Thule) 5. True Black Love 6. No Paradise For Human Sheep 7. Gloria Extasia 8. We Are God 9. Pechmarie