Het Canadese Anciients ontstond in 2009 in Vancouver. Een eerste “teken van leven” kreeg de metal wereld dankzij de ep ‘Snakebeard’ waar deze extreme progressive band zijn muzikale visie voor het eerst kenbaar maakte. De albums ‘Heart Of Oak’ (2013) en ‘Voice Of The Void’ (2016) bevestigden niet enkel maar verstevigden ook de reputatie van deze band. De band, in dan vooral lead vocalist Kenneth Paul Cook, kreeg vlak voor de opnames van dat tweede full-album echter uiterst slecht familiaal nieuws te horen en dat zorgde ervoor dat het tweede album echt wel onder de radar van velen door glipte. Nu is de band er terug met een nieuw, knap, derde full-album, maaar wel in een flink gewijzigde line-up. Er nog steeds bij het prille begin zijn Kenneth Paul Cook (vocals, gitaar) en Mike Hannay (drums). Nieuw zijn tweede gitarist Brock McInnes en bassist Rory O’Brien. Het zorgde toch voor wat aanpassingen, want, zeker op gebied van songschrijven vormde Kenneth een fantastische tandem met Chris Dyck die ook nog eens een tweede stem vertolkte zodat Anciients toch wat extra’s kon voorleggen als we vergelijken met een aantal bands in het extreme progressive metal (sub)genre. Dat gegeven valt nu weg, maar het mag gesteld worden dat Kenneth het vocale werk echt wel serieus neemt. Hij zorgt vooral voor een heel mooie cleane stem, maar bewijst ook dat hij haard uit de hoek kan komen indien nodig. Daarnaast wordt ook voor het eerst bij Anciients gebruik gemaakt van keyboards (Justin Hagberg) en synthesizers (Jesse Gander). Het levert tien tracks op die samen net onder de grens van één uur komen. Zoals je kan verwachten in het (sub)genre krijgen je vrij lang uitgesponnen nummers te horen die tal van veranderingen kennen in tempo, ritme en kracht. Wij hebben de indruk dat Anciients, bij momenten toch, ook iets verder weg stapt van de “extreme metal” en dus in veel rustiger vaarwater terecht komt. Let wel, er komen nog steeds heel krachtige fragmenten aan bod die hun sludge en death metal roots niet verloochenen, maar we horen ook invloeden uit o.a. post rock, krautrock en heel klassieke progressive rock langskomen. Wij denken dat het vooral de toevoeging van keyboards en synthesizers zijn die daar voor zorgen. Het zorgt er enerzijds voor dat de hardere stukken nog meer tot hun recht komen, maar dat liefhebbers van de meer extremere klanken wat op hun honger blijven zitten. Zo mikt Anciients, als je het ons vraagt, ook op een breder publiek door het feit dat hun sound iets toegankelijker wordt gemaakt. Let wel, er komen nog steeds heel veel krachtige fragmenten langs, maar toch. Als we vergelijkingen mogen maken met andere bands – iets waar we niet echt fan van zijn – dan zouden we in de eerste plaats een band als Opeth durven vernoemen, maar ook met de sound van Mastodon lijkt dit Anciients een aantal raakvlakken te delen. Rest ons eigenlijk nog mee te delen dat je toch meerdere luisterbeurten nodig hebt om alle accenten in de sound van dit gezelschap te doorgronden. Naar onze persoonlijke smaak is deze ‘Beyond The Reach Of The Sun’ geen echt top album geworden wegens het feit dat men iets te veel ideeën in een nummer wil onderbrengen. Maar, zeker liefhebbers van extreme progressive metal, zullen er wel een stevige kluif aan hebben die hen heel veel luisterplezier zal bezorgen.

Luc Ghyselen (80)

Season Of Mist SOM 778

Tracklist: 1. Forbidden Sanctuary 2. Despoiled 3. Is It Your God 4. Melt The Crown 5. Cloak Of The Vast And Black 6. Celestial Tyrant 7. Beyond Our Minds 8. The Torch 9. Candescence 10. In The Absence Of Wisdom