Alhoewel de wortels van deze band teruggaan tot 1996, bleef het op enkele creaties na relatief stil tot zo’n tien jaar geleden. Met regelmaat brengt het Duitse gezelschap nieuw materiaal uit en daarvan wordt ook ondergetekende best positief gezind van. We kennen de stijl van de band en daar bouwen ze natuurlijk op verder. Na het iets meer pop-georiënteerde ‘Final Days’ is het verfrissend om te zien dat Orden Ogan terugkeert naar hun sterke punten. Bezetting nog even meegeven: zanger Sebastian “Seeb” Levermann, gitaristen Niels Löffler en Patrick Sperling, bassist Steven Wussow en drummer Dirk Meyer-Berhorn. Als een donder op klare hemel verrast ‘Kings Of The Underworld’ met zijn indrukwekkende ritme, waarop intens fretwerk gretig op inspeelt. Ook de gekende vocalen met overvloedige achtergrondkoren typeren deze snelheidsduivel pakken je vanaf de eerste noot bij de keel. Het gezelschap mindert wat vaart met het titelnummer, dat live een bommetje zal worden. ‘Moon Fire’ draait de bpm-meter nog wat omlaag wat het meezinggehalte laat meenemen. Een vingervlugge snarenplukker zorgt voor extra vuurwerk. De luchtige intro van ‘Conquest’ bevat een aanstekelijk deuntje, dat blijft hangen. Halverwege vinden we enkele nummers die een compensatie vormen op de Spartaanse uitvallen die we al tegen onze kiezen kregen. ‘My Worst Enemy’ is de meeslepende ballad op de plaat, die de perfecte brug vormt naar ‘Anthem To The Darkside’, dat de band in alle vormen laat horen van opbouwende samenhang tot dreigende aanvallen. Een meesterwerkje dat je meer dan zeven minuten laat verbazen van akoestische momenten naar furieuze uitbarstingen, zonder de identiteit van de band te verliezen. Met de afsluiter ‘The Long Darkness’ gaan ze nog een stapje verder. Seeb’s zang is robuuster dan ooit, het gitaarwerk is uitzonderlijk precies en de veelgelaagde vocale harmonieën zijn onberispelijk. Met deze epische ‘The Order Of Fear’ mikte Orden Ogan hoog. Door de nieuwe inzet, waar meer plaats gemaakt werd voor het rauwere fretwerk in plaats van de orkestratie, valt de schijf een pak intenser en zwaarder uit dan zijn voorganger. Of dit nu beter of slechter is, laat ik in het midden, ieder kan dit invullen naar eigen smaak, maar feit is dat hier opnieuw een klepper van formaat neergezet werd dat de kwaliteit van de band onmiskenbaar laat horen.

Rocking Klingon (86)

Reigning Phoenix Music

Tracklist: 1. Kings Of The Underworld 2. The Order Of Fear 3. Moon Fire 4. Conquest 5. Blind Man 6. Prince Of Sorrow 7. Dread Lord 8. My Worst Enemy 9. Anthem To The Darkside 10. The Journey Thus Far 11. The Long Darkness