De muzikale carrière van Kerry King start ergens in 1981. Hij doet een auditie bij een Southern rock band en ontmoet er Jeff Hanneman. Het tweetal raakt aan de praat en ontdekt dat ze een voorliefde hebben voor dezelfde soort muziek en bands. Korte tijd later komt Tom Araya erbij en nog wat later ook nog Dave Lombardo. Slayer is een feit. De band zou uitgroeien tot een ware legende en mag zich, samen met Metallica, Megadeth en Anthrax, één van de “Big Four” noemen in thrash metal landschap. Na de allerlaatste Slayer show, op 30 november 2019 in “thuis stad” Los Angeles, voelt Kerry dat zijn muzikaal verhaal nog niet ten einde is. Een band onder eigen naam met muziek door hem zelf geschreven, iets wat hij trouwens ook enorm vaak deed voor Slayer, zou de bekroning kunnen worden op een reeds impressionante carrière. Door de covid pandemie werd alles een beetje vertraagd, maar nu is Kerry King er terug met een eerste full-album onder eigen naam. Dat hij ook nu kiest voor een thrash metal sound is ergens logisch, dat de band Kerry King zal vergeleken worden met Slayer qua sound, is ook een logisch iets. Of de fans de band Slayer ook Kerry King in hun hart gaan sluiten? Na onze luisterbeurten van dit debuutalbum, vermoeden we van wel. Dat we veel Slayer horen in de sound vinden we alvast veel belovend, maar er is meer. Kerry zocht immers een enorm knappe line-up bij elkaar. Op drums vinden we ook hier Paul Bostaph terug zodat de link met Slayer zeer duidelijk is. Op bass horen we hier Kyle Sanders, je misschien bekend van Hellyeah. En, last but not least, is er Mark Osegueda (Death Angel) achter de microfoon. Het viertal zet op ‘From Hell I Rise’ alvast zijn beste beentje voor. In dertien tracks bewijst Kerry dat hij nog steeds ongenadig agressieve riffs uit zijn koker en instrument kan toveren. Dat hij een enorm fantastische basis van drums en bass meekrijgt om die riffs op te bouwen is natuurlijk een pluspunt. Ook zijn gitaarsolo’s mogen nog steeds gehoord worden. En dan zijn er de toch wel indrukwekkende vocalen partijen van Mark waar brutaliteit en een enorme dosis agressie in door klinken. Precies zoals het hoort als je degelijke thrash metal wil brengen. Na onze luisterbeurten zijn we er ondertussen van overtuigd dat hier “muziek in zit”. Kerry King zorgde immers voor dertien goed uitgebalanceerde tracks en, als hij misschien nog wat “hulp” krijgt bij het schrijven van teksten van Mark, zou dit gezelschap wel eens kunnen uitgroeien tot een absolute topper in thrash metal middens. Alhoewel, “uitgroeien” is misschien het verkeerde woord, want met dit album staat de band er al meteen, al hadden we ook niet minder verwacht van vier zo’n klasbakken.

Luc Ghyselen (88)

Reigning Phoenix Music (RPM)

Tracklist: 1. Diablo 2. Where I Reign 3. Residue 4. Idle Hands 5. Trophies Of The Tyrant 6. Crucifixation 7. Tension 8. Everything I Hate About You 9. Toxic 10. Two Fists 11. Rage 12. Shrapnel 13. From Hell I Rise