We gaan deze review beginnen met een bekendmaking: we hebben wel een boontje voor dit Franse black metal ensemble zodat deze bespreking dus misschien iet of wat gekleurd kan overkomen. Althans gekleurd vanuit ons oogpunt, want Seth zelf kiest gewoonweg voor zwartgeblakerd heftig furieus geweld waar weinig kleurschakeringen in terug te vinden. Het gaat van heel donker zwart over zwart naar donker getint grijs dat nauw aanleunt bij zwart. Je hebt het begrepen: dit Franse gezelschap kiest voor een gitzwarte sound met pakken dreiging en kilte die ze omhullen met een duistere klankkleur. Met ‘La France De Maudits’, ondertussen het zevende full-album voor de band, is dit niet anders. Seth werd in Bordeaux in 1995 opgestart en zorgde voordat de band het voor bekeken hield in 2005 voor vier knappe full-albums. De schreeuw om meer kwam er vooral van de Franse black metal fanaten die de band, terecht volgens ons, op handen dragen. In 2011 werd de band nieuw leven ingeblazen. Het gezelschap kende de nodige strubbelingen met de line-up en enkel drummer Alsvid en Heimoth (gitaar; keyboards) vinden we er telkens terug. Vocalist Saint Vincent (sinds 2016), gitarist Drakhian (sinds 2018), toetsenist Pierre Le Pape (sinds 2018) en bassist Esx Vnr (sinds 2019) vervolledigen tegenwoordig de line-up. Met deze ‘La France Des Maudits’ zorgt het zestal voor acht prachtig opgebouwde tracks die je samen iets meer dan drie kwartier omhullen in duisternis. De heren zorgen voor heel wat tempo en ritmewisselingen die je de kans niet bieden om je aandacht te laten verslappen. De Franstalige teksten zijn misschien niet allemaal niet naar de smaak van elkeen, meer ons maakt het weinig uit of een band zijn zwartgeblakerde teksten – ook Seth kiest vooral voor teksten over anti-Christelijkheid, pijn, en misantropie – in het Fins, Noors, Duits, Nederlands, Engels, … of welke taal dan ook uit spuwt. Vooral als daar een pak dreiging en kracht van uit gaat. Als je dat dan combineert met een heel krachtige sound, waar we ook nog steeds voldoende melodie in ontdekken, gaan wij al heel vlug overstag. Terwijl de heren vooral kiezen voor heel furieus, gedreven en energiek geweld, is er toch een track die deze weg niet volgt. Het instrumentale vrij korte ‘Marianne’ is een soort van rustpunt dat kalmte uitstraalt. Voor de rest beukt Seth er stevig op los en kan elke fan van het genre in het algemeen en van de band in het bijzonder dit blindelings aan zijn / haar collectie toevoegen. Graag willen we ook nog meegeven dat Seth ook tijdens live concerten steeds garant staat voor een gedreven en energieke set die ook visueel veel te bieden heeft.

Luc Ghyselen (94)

Season Of Mist SOM 797

Tracklist: 1. Paris des maléfices 2. Et que vive le diable! 3. La destruction des reliques 4. Dans le cœur un poignard 5. Marianne 6. Ivre du sang des saints 7. Insurrection 8. Le vin du condamné