My Dying Bride: A Mortal Binding

Hoera, een nieuw album van één van mijn favoriete bands. ‘A Mortal Binding’ is het vijftiende album van de vierendertig jaar geleden opgerichte Britse band My Dying Bride. Ze waren samen met Anathema en Paradise Lost de grondleggers van de doom / death scene. Met het nieuwe album wou de band ietwat terug naar de roots: een hardere en ruigere sound, met meer death invloeden dan de laatste albums. En daar zijn de grootmeesters van dit genre zeker in geslaagd, in die mate zelfs dat ik ‘A Mortal Binding’ zelfs één van hun beter albums durf te noemen. De sound is uiteraard weer immens treurig, melancholisch maar wordt nu weer vermengd met een ferme scheut agressie en woede, wat zowel in de zang en de gitaarpartijen te horen is. En ook zijn de befaamde strijkers weer aanwezig wat de sound een geweldige boost van tristesse geeft. Het album opent met ‘Her Dominion’ waar je onmiddellijk de extra portie death hoort die aan de hoogstaande doom wordt toegevoegd, iets wat we niet hoorden op het vorige album. Op ‘Thornwyck Hymn’ horen we My Dying Bride op zijn best: de cleane, getormenteerde zang van Aaron Stainthorpe met die logge, droevige en slepende gitaarpartijen en de geniale violen en cello’s kruipen onder je huid. ‘The 2nd Of Three Bells’ kent een erg rustig ingetogen begin om dan over te gaan naar een erg gevoelig, slepend doom nummer met hier en daar een agressievere uitspatting. Het doet erg denken aan de sound op het album ‘A Line Of Deathless Kings’ van in 2006, één van mijn favoriete albums van deze band. De weemoed spat uit de boxen bij dit nummer. Met ‘The Apocalyptist’ horen we weer de oudere sound: weer wat meer death, sneller ritme, ruwere zang en de onvermijdelijke maar o zo mooie strijkers om dan afgewisseld te worden met de tragere bassen. De sound van ‘Crushed Embers’ is het summum van weemoed en melancholie. Ongelooflijk hoe zo’n trieste muziek toch zo mooi kan zijn. Het slepend ritme, de zang, de strijkers zorgen voor een gevoel van totale rust, emotionele kalmte en aangename onderhuidse rillingen. Erg louterende muziek vind ik dat. Met dit album bewijst My Dying Bride nog steeds aan de absolute top in dit genre te staan. Na vierendertig jaar nog zo een album uitbrengen bewijst het enorme muzikale talent van deze band. Voor mij het album van het jaar.

Bart Verlinde (95)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Her Dominion 2. Thornwyck Hymn 3.The 2nd Of Three Bells 4. Unthroned Creed 5. The Apocalyptist 6. A Starving Heart 7. Crushed embers