Huginns Awakening Fest @ Wellington Hippodroom Renbaan, Oostende.

Het is alweer tijd voor de achtste editie van Huginns Awakening Fest, een metalfestival die al een tijd lang in en rond Oostende wordt georganiseerd. Na de zesde editie in 2014 werd het even stil, maar vorig jaar stonden ze er terug met een affiche om “U” tegen te zeggen, en met Destruction als mooie headliner. Toen was het nog een evenement voor één dag, voor 2024 heeft men besloten er meteen drie dagen vol thrash metal geweld van te maken.

*Foto’s: Axident*

Opwarmer van dienst is het Antwerpse Axident. Ik mocht ze enkele maanden geleden al aan het werk zien als support van Gama Bomb (https://www.musika.be/2024/04/03/thrashtastic-30-maart-2024/). Hun eerste album is nog in de maak, al zijn de eerste demo’s al op spotify te vinden. Een driedaags festival openen is geen makkelijke taak, maar er waren toch al ruim honderd toeschouwers present. Ze speelden strak, zeer strak, en dankzij de goede geluidsafstelling kwam dit volledig tot zijn recht. Halverwege de set brachten ze ook een nieuw nummer, getiteld ‘Curse Of The Seed’. Deze werd vlotjes verteerd en met ‘Axidental Thrash’ werd de eerste moshpit opgestart. Toen na de geplande afsluiter, ‘Panzer Attack’, nog enkele minuten ruimte was in huis tijdsslot, presenteerden ze nog een nieuw nummer als zeer gesmaakt toemaatje.

*Foto’s: Scarficator*

Vervolgens was het tijd voor het Gentse Scarificator. De Gentenaren brachten in 2020 reeds een demo uit. Het vijftal brengt een mix van death en thrash en stonden met veel gusto op het podium. Er zaten best wat meer technische passages in de nummers, maar op sommige momenten kon ik me niet van de indruk ontdoen dat de (bas)drum niet volledig synchroon liep met het gitaarwerk.

*Foto’s: Disgrace And Terror*

Tijd voor de eerste internationale act van de dag: het Braziliaanse Disgrace And Terror. Het drietal is actief sinds 2001 en heeft ondertussen maar liefst zes albums op hun palmares. De stop in Oostende is deel van hun Europese tournee ter promotie van hun nieuwe album, ‘The True Will Of Evil’, wiens materiaal zowat de helft van de setlist vulde. Met hun mix van thrash metal, death metal vocals en satanisch geïnspireerde lyrics brengen ze een frisse wind die zeer gesmaakt kan worden. Snoeiharde riffs en een enthousiaste vertolking nemen het publiek mee en laten het gedurende veertig minuten niet los. Alvast een topontdekking wat mij betreft!

*Foto’s: Thrashit*

Van Brazilië vliegen we meteen door naar de andere kant van de wereld. Het is namelijk tijd voor het Maleisische Thrashit. De band ontsprong in 2011 en heeft ondertussen twee albums uitgebracht. Hoewel het bij momenten niet altijd even strak was, en met een accent die dikker is dan de gemiddelde Amerikaan, speelden ze hun materiaal vol overtuiging en brachten ons terug naar de jaren tachtig. De bindteksten bleven beperkt tot “we’ll just bring you more speed” en er was maar nipt genoeg tijd de tien nummers op hun setlist te brengen. Bij het inzetten van ‘Thrashing Militia’ bleek de bassist het verkeerde nummer te spelen. Onder de noemer technische problemen en alcohol werd het nummer herstart en kon het headbangen verder zijn gang gaan. Voor mij was Thrashit nog zo’n onbekende in de zee van thrash, maar hun twee albums komen met stip bovenaan mijn luisterlijstje.

*Foto’s: Toxic Shock*

Terug naar Antwerpen want de crossover bende van Toxic Shock mag aantreden. De band is ondertussen al veertien jaar actief en heeft twee albums op de markt gebracht. Oorspronkelijk stond het Pakistaanse Tabahi op de affiche maar moesten door visum problemen verstek geven. Na een kortstondig probleem met de basgitaar konden ze van start gaan en deden dit voor de volle 666%. Frontman Wouter Verhaegen gedraagt zich als een ontketend beest en loopt, springt en rolt het podium rond. Hoewel crossover niet bepaald mijn ding is, verveelt de band geen seconde, ook niet wanneer de microfoon plotsklaps over de lichtinstallatie beland en blijft hangen.

*Foto’s: Insanity Alert*

We hebben al een pak gitaargeweld mogen verduren, maar zijn slechts halverwege deze tot de nok gevulde affiche. Tijd voor wat meer crossover thrash met het Oostenrijkse Insanity Alert. Met albumtitels als ‘Moshburger’ en ‘666-Pack’ alsook hun recente ep ‘Moshemian Thrashody’ is de toon meteen gezet. De moshpit komt bij de eerste noten meteen op gang en laat niet meer af. Met geschreven borden zoals ‘Mosh’, ‘Fuck This Shit’ en de flagrante leugen ‘Het is Patat’ (de frontman is Nederlands) bespelen ze het publiek. Zoals bij Toxic Shock is crossover niet volledig mijn meug, maar opnieuw grijpen ze de zaal bij de keel en laten ze niet meer los gedurende hun vijfenveertig minuten durende set. Afsluiten doen ze met “Run To The Pit”. Je zou het bijna een cover van Iron Maiden kunnen noemen, maar gezien de andere lyrics is dit volgens de band niet het geval. Dixit Maximus in Gladiator: Are You Not Entertained?

*Foto’s: Cruel Force*

Tijd voor terug wat “serieuzere” thema’s met de speed metal van het Duitse Cruel Force. Het viertal heeft ondertussen drie albums op zak waaronder het in 2023 verschenen ‘Dawn Of The Axe’. Deze laatste zorgde voor het leeuwendeel van de setlist met onder andere de meezinger ‘Death Rides The Sky’ en ‘Power Surge’. Het publiek lijkt het allemaal te smaken. De eerste rijen waren voor aanvang al bezet en de moshpit kende geen genade. Mij voelde het wat eenheidsworst aan en de lange pauzes tussen de nummers, waar ook amper bindteksten aan te pas kwamen, waren een groot verschil met hun voorgangers.

*Foto’s: Assassin*

De Duitse cultband Assassin is als volgende aan de beurt. Met hun negenendertig jaar ervaring mogen we hen gerust de oude rotten van de dag noemen, al is gitarist Jüirgen Scholz het enige originele lid. Ze staan immer garant voor no-nonsense Teutoonse thrash en dat is hier niet anders. Bassist Joachim Kremer spreekt meermaals het publiek toe in het Nederlands en voor het nummer ‘Baka’ worden we geïnstructeerd om “Klootzak” te roepen, wat tot jolijt van fans en band goed lukt. De setlist is overigens samengesteld uit vijf nummers uit de jaren tachtig en vijf nummers die sinds hun reünie gemaakt zijn. Enkel het (teleurstellend) album ‘The Club’ wordt niet vertegenwoordigd. Verder brengen ze een strak gespeelde set. Hoewel talrijk aanwezig lijkt het publiek nog wat te bekomen van het eerdere ‘Insanity Alert’, of ze bewaren wat resten energie voor wat komen zal.

*Foto’s: Crisix*

Het Spaanse Crisix is de laatste jaren meer en meer furore aan het maken met onversneden pizza thrash. No nonsense lyrics en infectieuze riffs zorgen ervoor dat alles stevig in beweging blijft, en dat deed het dan ook. De moshpit opende vrijwel meteen, en de eerste crowdsurfers maakten hun weg naar het podium. Helaas is een van de security mensen, die een crowdsurfer opving slecht neergekomen en moest die naar het ziekenhuis worden afgevoerd. Na die pauze, ingelast zodat het Rode Kruis zijn werk kon doen, ging men verder. Het mocht de sfeer echter niet bedrukken en na een funk-interlude duwde Crisix het gaspedaal terug volledig in. Met nummers als ‘Full HD’ en ‘Ultra Thrash’ is er geen tijden voor pauze en vermengen de wall of death en moshpit tot een menselijke vortex. Moderne thrash van de bovenste plank én op een meesterlijke manier gebracht.

– P.S.: Achteraf hoorden we dat die persoon een ruggenwervel heeft gebroken en geopereerd moest worden. We wensen hem bij deze enorm veel sterkte en beterschap. –

*Foto’s: Legion Of The Damned*

Als afsluiter van dag 1 mogen we het Nederlandse Legion Of The Damned verwelkomen. Met acht albums in achttien jaar tijd hebben ze niet bepaald stilgezet met hun ritmische, strakke variant op death / thrash. Hoewel de band al talloze line-up veranderingen heeft ondergaan, zo is gitarist Ruud nog maar enkele weken in de band, leveren ze hier opnieuw een strakke set af. Ze beginnen met de combinatie van ‘Legion Of The Damned’ en ‘Slaughtering The Pigs’ alvorens een aantal nummers van hun nieuwste telg ‘Poison Chalice’ op ons los te laten. Hoewel het publiek wat geslonken was liet de band het niet aan hun hart komen, al waren het vooral de oudere nummers die het meest energie wisten op te wekken.

De eerste dag kunnen we alvast als bijzonder geslaagd bestempelen. De afwisseling tussen de verschillende (sub)genres zorgde ervoor dat het nooit verveelde. Ook moet gezegd worden dat de zwaktes van vorig jaar volledig verholpen zijn. Daar waar er vorige editie een wachtrij van jewelste was om het terrein te betreden was deze dankzij een andere opzet afwezig. Ook de catering, die dit jaar uitbesteed was, ging bijzonder vlot én werd smaakvol verorberd. Wat uiteindelijk een pré-party moest zijn op een tweedaags festival is succesvol geüpgraded naar een volwaardige dag.

Met dank aan Angelo Markey en het complete team van Huginns Awakening Fest.

Tekst en foto’s: Thomas Vervoort.