De Ierse band Ren Marabou and The Berserkers brengt met ‘Helgafjell’ een vijfde album uit. Aaron ‘Ren’ Gaffey Marabou richtte de band op in 2019 nadat de band Marabou ter ziele ging. De koers die hij vanaf dan besloot te varen verschilt aanzienlijk met hetgeen de man voordien bracht. Het Viking metal / pagan metal gebeuren week volledig af van het alternatieve rock-pad van weleer. Ren Marabou and The Berserkers richt zich volledig op de Noorse mythologie en dat is op dit vijfde album niet anders. Wél een verschil met eerdere albums is dat ‘Helgafjell’ een hommage is geworden aan Micka, de vader van Ren Marabou, die overleed in september 2022. Dat het album meevoert naar het hiernamaals wekt dan ook geen verwondering. Het maakt dat ‘Helgefjell’ net dat tikkeltje donkerder uit de hoek komt dan de voorgangers. Niet dat dit nu een depressief album is geworden maar we merken toch net dat ietsje meer melancholie die naar voor treedt. Al is dat net een eigenschap die we spontaan koppelen aan het gebruik van viool en fluit, onmisbare elementen bijna in de pagan wereld. Voor degenen die in een kramp schieten bij deze twee instrumenten, we kunnen u geruststellen, het zijn subtiele kleine toevoegingen aan voor het overige retestrakke en zware nummers die uitblinken in gitaargeweld en snoeiharde drums. Het tempo ligt doorgaans vrij hoog wat volledig in lijn ligt met hetgeen we verwachten van Viking metal. De zang van Ren Marabou blijft ook onveranderlijk voornamelijk diep, eerder rauw gebrom al is er ook hier variatie met een cleaner stemgeluid. Al bij al is dit een gevarieerde plaat geworden die alle aspecten van de band belicht en die Ren Marabou and The Berserkers in goede doen laat horen. Maar u voelt ons op kousenvoeten komen met een maar. Volledig subjectief uiteraard maar het album raakt ons niet echt en dat is des te verwonderlijker gezien het een hommage is aan zijn overleden vader. Misschien klinkt het album net iets te agressief om als een eerbetoon te klinken en wringt daar het schoentje voor ons. We kunnen er in ieder geval niet de vinger op leggen. Feit is dat als je het album beluistert zonder het idee van hulde te brengen aan een overledene dat het dan wél klopt. Kortom, we missen duidelijk ergens de pointe die gemaakt moet worden met het album maar dat neemt niet weg dat het als geheel goed klinkt zonder echter een verpletterende indruk na te laten. Niettemin kunnen fans van de band dit kleinood blindelings aanschaffen volgens ons.

K.H. (80)

Wormholdeath Records

Tracklist: 1. The Journeys Of Rig 2. Ran’s Hall 3. The Price Of Glory 4. Curse Striker 5. Garmr The Bloodstained Beast 6. In The Hall Of Gimle 7. Live And Die By The Sword 8. The Duel Of Flint And Steel 9. Idunn The Ever Young 10. Helgafjell (Holy Mountain)