Bell Witch, Fvnerals @ 4AD, Diksmuide.

Op vrijdag is het altijd fijn om even te vertragen, de werkweek achter ons te laten en het tempo te verlagen om het weekend in te gaan. Om ons daarbij te helpen, trad Bell Witch op vrijdag 5 april op in de 4AD in Diksmuide, met Fvnerals in hun kielzog. Ik ben de afgelopen jaren veel meer gaan houden van sfeer in muziek, hoewel dat voornamelijk vertaalt naar atmosferische black metal en af en toe een klassiek stuk. Echter had ik veel positieve commentaren gehoord over de live ervaring die Bell Witch biedt, dus besloot ik eropuit te trekken en een van de fijnere dingen in het leven te verkennen: nieuwe muziek ontdekken.

*Foto’s: Fvnerals*

Fvnerals treedt op als een trio. Oorspronkelijk gevormd in 2013 in Brighton, VK, is de band sindsdien verhuisd naar Leipzig, Duitsland. De line-up bestaat uit zangeres / bassiste Tiffany Ström, gitarist Syd Scarlet en drummer Thomas Vaccargiu. Ze beschrijven hun muziek als een mix tussen dark ambient, drone, doom en post-rock. Voor mij is dit “Kunst met een hoofdletter K”. De loops en lagen gecreëerd door Tiffany en Syd vermengen zich prachtig met de zachte, melancholische zang. Tijdens hun vijfendertig minuten durende set namen Fvnerals het publiek mee op een reis door de ziel, waarbij verschillende geluiden, texturen en emoties werden verkend. Het einde was vooral treffend, toen de drummer het podium verliet en alleen schone, zwaar galmende gitaren en Tiffany’s geruststellende vocale lijnen overbleven.

*Foto’s: Bell Witch*

Volgende was Bell Witch. Ze zijn een funeral doom duo afkomstig uit Seattle, Washington, VS. Ze zijn begonnen in 2010 en hebben sindsdien vier albums uitgebracht. Hun meest recente, ‘Future’s Shadow Part 1: The Clandestine Gate’, kwam uit in april 2023 en bestaat uit één episch stuk van, hou je vast, drieëntachtig minuten lang. Dit was ook het stuk dat live werd gespeeld. Bell Witch bestaat uit Dylan Desmond op bas en zang, en Jesse Shreibman op drums, zang en orgel. De band is opgezet zodat Dylan aan één kant van het podium staat, met een groot pedalboard voor zich en drie versterkers aan zijn zijde. Tegenover hem zit Jesse met zijn drumstel, verschillende percussie instrumenten en een scala aan samplers, effecten en een met voeten bediend orgel tot zijn beschikking. ‘The Clandestine Gate’ is een mix van geluiden variërend van zoete, bijna rustgevende melodieën tot conflicterende, angstige, depressieve en vooral zware passages. Prachtig met elkaar verweven, creëert het een bijna surrealistische mix van emoties, niet alleen door geluid, maar ook door zicht en fysieke impact. Het geluid dat door twee mannen wordt gecreëerd is zo krachtig en indrukwekkend dat het door je lichaam reist en intense trillingen veroorzaakt, ook al overschreed het volume niet de normale niveaus. Bell Witch maakte ook gebruik van projectie van beelden bestaande uit onder andere kinderen, water, woestijn en een in gewaad geklede vrouw. Ik heb al enkele keren thuis of in de wagen naar Bell Witch geluisterd, maar het heeft me bijlange nog nooit zo geraakt als hier, live. Dit is pure emotie. Dit is kracht. Dit is kunst.

Met dank aan Stijn Dangreau (4AD).

Tekst en foto’s: Thomas Vervoort.