Thrashtastic @ DVG Club, Kortrijk.

Afgelopen zaterdag, 30 maart, vond Thrashtastic plaats in DVG Club te Kortrijk. Zoals de naam doet vermoeden was het event een ode aan de thrash metal. Voor slechts €20 (in voorverkoop) kon je naar hartenlust headbangen, moshen en crowdsurfen op maar liefst zeven bands. Het hadden er eigenlijk acht moeten zijn, maar Severdhed moest enkele dagen vooraf afzeggen.

*Foto’s: Death Fury*

Het West-Vlaamse Death Fury brengt, zoals de naam al doet vermoeden, een combinatie van death en thrash metal. Er tekende al veel volk present voor deze opener, en die kregen het publiek vlotjes mee. Het geluid stond vrij goed afgesteld, maar hier en daar kwam wel wat feedback door, iets wat zich helaas verderzette doorheen de dag. Met ‘Evil Dead’ als ode aan Chuck Schuldinger werd een versnelling hoger geschakeld. Hoewel de intro twee keer gespeeld moest worden na een technisch issue, was het publiek goed mee. Even later mocht, onder de instructieve “tmeug wel e bitje beweging in komn wi”, de eerste moshpit plaats vinden.

*Foto’s: Axident*

Het Antwerpse Axident mocht als volgende de DVG Club enkele graden opwarmen. Het viertal heeft nog geen LP uit maar kon toch een set vullen met eigen materiaal. Hoewel er net wat minder beweging was dan bij hun voorganger, konden ze me wel beklijven met hun nummers. Vooral afsluiten ‘Panzer Attack’ thrashte vlotjes weg.

*Foto’s: World Decay*

World Decay, een vijfkoppig ensemble uit het verre Limburg, bracht een iets technischer kant van thrash metal. Hoewel de vocals soms iets meer naar death metal leunden konden World Decay mij en de rest van DVG Club zeker bekoren. Vooral frontman Ben Vervoort leverde niet alleen de vocals maar bespeelde, zoals een goede frontman betaamt, ook het publiek. World Decay brengt in mei hun eerste LP uit en die zal hier ongetwijfeld de revue passeren.

*Foto’s: Objector*

Het Turnhoutse Objector draait al iets langer mee in de Belgische metal scene. Hun laatste materiaal, ‘Social Intolerance’, dateert reeds van 2018. Die ervaring toonde men ook op het podium. Vooral gitarist, vocalist en frontman Bock speelde en schreeuwde de pannen van het dak. Na wat aanmoediging kwam de moshpit ook hier goed op dreef. Het tempo lag hier bijzonder hoog, waardoor helaas niet alle noten en riffs duidelijk hoorbaar waren. Dit heb ik opgelost door gebruikt te maken van hun meer dan schappelijk geprijsde merch, waarbij je een shirt, demo cd, full length album en wat goodies kon grijpen voor slecht vijfentwintig euro.

*Foto’s: Cobracide*

Het West-Vlaamse Cobracide had een thuismatch voor de boeg. Ik had Cobracide vorig jaar al eens aan het werk gezien als voorprogramma voor het Italiaanse Hellcrash en net zoals toen was ik bijzonder onder de indruk van wat deze heren voorschotelen. Een goeie dosis old-school thrash metal met een tikkeltje death metal verweven. Naast de moshpits kon het publiek een wall of death wel smaken, waarna het headbangend geweld vlotjes verder ging. Helaas werd de set ietwat voortijdig afgebroken wegens een technisch probleem met de gitaar. In mei staan ze alvast terug op de planken in Oostende bij Huggins Awakening Fest (samen met o.a. Death Fury, Axident en World Decay) en in het najaar volgt een minitournee met het Amerikaanse Mind Wars. Ik kijk er alvast naar uit.

*Foto’s: Rezet*

Tijd voor de internationale bands. Hoewel ik de indruk had dat de drukte doorheen de avond wat toegenomen was, leek het bij Rezet alsof de aftocht voor sommigen al ingezet was. De Duitsers vormen reeds twintig jaar een band en hebben vijf full-albums op hun palmares, al is frontman en gitarist Richard Wagner het enige overblijvende oorspronkelijke lid. Hoewel de Duitsers energiek op het podium staan – en mét enthousiasme (vooral bij bassist Lorenz Kandolf, ook Traitor) –, bleef het publiek er vrij rustig en kalm onder. De eerste nummers waren een auditieve mengelmoes waar vooral de gitaar moeite had om tot zijn recht te komen, en hoewel het daarna wat beter balanceerde kon Rezet me toch niet helemaal overtuigen.

*Foto’s: Gama Bomb*

Headliner van dienst is het Ierse Gama Bomb. Onder leiding van de charismatische Philly Byrne brengen ze thrash met een stevige knipoog naar actiefilms uit de jaren ’80. Deze tour stond in het teken van hun ondertussen achtste album ‘Bats’, al werden er slechts een viertal nummers van gespeeld. Ook mascotte Snowy (“the gamabombinable snowman”) was van de partij om het publiek van een paar slokken bier te voorzien. Ze brachten hun set op een strakke manier en zijn duidelijk een goed geoliede thrash machine, die, zelfs op de laatste dag van hun tour, energie ten over had.

Met speciale dank aan Angelo Markey.

Tekst en foto’s: Thomas Vervoort.