Skálmöld, Seven Spires, Atavistia @ DVG Club, Kortrijk.

Ik ben niet de grootste fan van folk metal, maar Skálmöld‘s uitgave van 2023, ‘Ýdalir’, was een van mijn hoogtepunten van het jaar. Toen ik zag dat ze een Belgische stop hadden gepland op hun Europese tournee, was de beslissing snel gemaakt. Het concert vond plaats in de DVG Club te Kortrijk. De locatie heeft een capaciteit van 200 mensen en ik had de indruk dat we niet ver van deze maximum capaciteit af waren.

De eerste band die het podium betrad was Atavistia, een melodische / symfonische death metal band uit Vancouver, Canada. De band begon hun carriére in 2016 en heeft drie albums op hun naam staan. De laatste is ‘Cosmic Warfare’ uit 2023. Het viertal toonde enorme technische vaardigheid op elk van hun respectievelijke instrumenten tijdens een set van ongeveer vijfendertig minuten. Toen ik de band van tevoren onderzocht, merkte ik dat ze een zeer vullend, bijna drukkende sound gebruiken met zwaar gebruik van symfonische achtergrondtracks. Ik was erg opgelucht te horen dat zelfs met zo’n geluidslandschap, alle instrumenten duidelijk hoorbaar waren live. Petje af voor de geluidstechnicus!

*Foto’s: Atavistia*

Met het publiek opgewarmd, was het tijd voor de symfonische metalband Seven Spires uit Boston. Ze waren onbekend voor mij, maar duidelijk bekend bij een deel van het publiek. Ze begonnen in 2013 en hebben sindsdien drie volledige albums uitgebracht. Een vierde album met de titel ‘A Fortress Called Home’ staat gepland voor juni 2024. Van dat nieuwe album werd ook de eerste single ‘Almosttown’ live gebracht. Zangeres Adrienne Cowan gebruikt zowel schreeuwen als helder zingen om een wild variërende textuur in haar vocalen te creëren. Gitarist Jack Kosto is een meester op zijn instrument, met verschillende solo’s die opvallen door een combinatie van melodie, pure snelheid en technische complexiteit. Helaas was de gitaar tijdens het ritmespel grotendeels ondergesneeuwd. Adrienne’s vocalen werden soms ondersteund door bassist Peter Albert de Reyna. Hoewel over het algemeen prima, merkte ik wel een paar inconsistenties in de toonhoogte op. Hoewel ik niet de grootste fan ben van symfonische metal, vond het publiek duidelijk leuk wat ze zagen en hoorden. Aan het einde van de set begon zelfs de eerste moshpit te ontstaan.

*Foto’s: Seven Spires*

Na twee meer dan degelijke openingsacts was het tijd voor de hoofdact van de avond: Skálmöld. Dit IJslandse folk / Viking metal ensemble bracht hun eerste album ‘Baldur’ uit in 2010, en ik herinner me dat ik ze zag op Heidenfest 2011 in Antwerpen. Met het vorig jaar uitgebrachte ‘Ýdalir’ als hun zesde album was duidelijk dat ze sinds die openingsact op Heidenfest flink waren gegroeid. De band bestaat uit drie gitaristen, een bassist, een drummer en een toetsenist. Bovendien dragen alle leden bij aan de vocalen tijdens verschillende nummers. Het is geen sinecure om dit goed te laten klinken in een vrij kleine zaal, maar alles kwam perfect tot zijn recht. Vanaf het eerste nummer was er een enorme energie tussen band en publiek en ze stonden er overduidelijk met gusto. De setlist van dertien nummers bestond uit zes nummers van het nieuwe album, aangevuld met andere hits en favorieten uit hun carrière. Zowel nieuwe als oude nummers vielen in de smaak, en halverwege het optreden begon duidelijk te worden hoe goed de setlist was samengesteld. De meer folky en ruigere nummers wisselden elkaar mooi af, waardoor er een constante variatie was in sfeer en energie.

*Foto’s: Skálmöld*

De band leek duidelijk plezier te hebben op het podium, met smiles van oor tot oor. Een bijzonder memorabel moment was tijdens ‘Ullur’, toen de band even stopte en de drummer een kalme, bijna rustgevende vocale melodie inzette. Het was een prachtig gebracht gedeelte dat het publiek even liet bijkomen voordat ze voluit gingen met de laatste vier nummers. Tijdens het laatste nummer, ‘Kvaðning’, haalden ze zelfs een mobiele sneeuwblazer tevoorschijn om wat extra sfeer toe te voegen.

Ik heb enorm genoten van deze avond, en met name Skálmöld zorgde voor een uitstekende show.

Met dank aan Lucas Aerbeydt en het complete DVG Club team.

Tekst en foto’s: Thomas Vervoort.