Van het feit dat het hoge noorden zijn mooie kanten heeft, moet je mij alvast niet meer van overtuigen. Ook muzikaal zitten er verschillende pareltjes en Sonata Arctica is uitgerekend een van mijn favorieten. Met dit elfde album brengen ze terug een handvol nieuwe Finse power metal, waar ik al een tijdje naar zat uit te kijken. Soms zit het in kleine dingen waarom je een band graag hoort of net niet. Bij Sonata Arctica zat dit voor mij al van bij hun begin ergens in de nineties al goed. Ik kan die typische cleane power metal, die als een sneltrein op een melodieuze golf voorbij raast, vlotje verteren. Ik krijg energie als de vellenmepper zijn steentje bijdraagt op een veelvoud van het gewone ritme. Na enkele rustige albums, die vaak herwerkingen waren van eerder uitgebracht materiaal, trokken deze Noormannen (tja, “Finmannen” bestaat niet zeker?) terug hun leren jacket aan voor werk van een zwaarder kaliber. De stabiliteit van de band, bestaande uit vocalist Tony Kakko, gitarist Elias Viljanen, bassist Pasi Kauppinen, keyboardspeler Henrik “Henkka” Klingenberg en drummer Tommy Portimo, werpt zijn vruchten af met dit full-power materiaal. De productie, die sinds de begindagen in handen ligt van Mikko Karmila, zorgt ervoor dat het album een zekere kracht uitstraalt. Dit horen we in ‘’First In Line’: https://www.youtube.com/watch?v=oVCXqTZ19Kk en ‘California’. Beiden snelle klassiekers met de gekende donderende drumsalvo’s, vingervlug fretwerk en cleane vocalen, waarmee ze teruggrijpen naar hun vroegere power metal geluid. Alles brengt je in een handomdraai in een staat van sonische gelukzaligheid. Zelf tracht ik te geloven dat dit door het bergwater komt. Geef toe, was je niet stiekem Portimo’s tempo mokerslagen aan het volgen met je voet? Bij ‘ Shah Mat’ en ‘Dark Empath’ (https://www.youtube.com/watch?v=gxwKBpdin0Y) zal dat wellicht een stuk beter lukken, want het tempo zakt wat om de melodie wat meer punch te bieden. Waar de eerste noten van ‘Cure For Everything’ je laten vermoeden dat er een passionele ballad volgt, schiet het nummer voluit uit zijn sloffen. Bovenop de rollercoaster van drum en fretwerk weet Tony dankzij zijn meesterlijk strot, moeiteloos te nestelen in de hogere regionen van dit muzikaal pareltje. Tweede single van het album is het opwindende ‘A Monster Only You Can’t See’ (https://www.youtube.com/watch?v=aJ0Qh_lVivc). ‘Teardrops’ laat het dankzij zijn tragere zanglijnen sonorisch wat kantelen, waar ‘Angel Defiled’ het terug positief en uptempo aanpakt. Het uitnodigende nummer weet alsnog met zijn gelach met opera-joker gehalte en vingervlugge solo te verrassen. Net voor het titelnummer de plaat mysterieus en wat theatraal onheilspellend afsluit, zorgt een walsende ‘The Best Things’ nog voor een knap swingend moment. Het zal wellicht een bewuste keuze zijn om het rustigere werk achteraan te bundelen. ‘Clear Cold Beyond’ is een consistent album, dat een hoog kwaliteitsniveau herbergt. Het is een goed teken dat na het slotnummer de behoefte komt om de schijf een nieuwe draai te geven. Welke nu de topnummers waren is me niet duidelijk want het was een uur puur genieten. Het behandelt thema’s als “het leven op deze planeet en hoe we het allemaal vernietigen” maar weet dat op magistrale manier te brengen. Niets en alles blijft direct plakken, maar het gelukzalige voldane gevoel kan me niet weerhouden om alles alsnog eens over te doen. De band barst na vijfentwintig jaar van energie en dat is in elk nummer te horen.

Rocking Klingon (85)

Atomic Fire Records

Tracklist: 1. First In Line 2. California 3. Shah Mat 4. Dark Empath 5. Cure For Everything 6. A Monster Only You Can’t See 7. Teardrops 8. Angel Defiled 9. The Best Things 10. Clear Cold Beyond