Thrash metal is, na een heropleving rond 2000 en 2010, opnieuw meer populariteit aan het verzamelen. Na een revival van onder andere Morbid Saint is het nu tijd voor het uit Tuscon, Arizona afkomstige Atrophy. De band bracht in 1988 hun debuut ‘Socialized Hate’ op de markt, een album die me overigens best kan bekoren, gevolgd door ‘Violent By Nature’ in 1990. Daarna bleef het stil rond Atrophy, tot nu. De band is terug met hun derde album. Nu, een terugkomst is misschien overdreven, gezien zanger Brian Zimmerman het enige overblijvende lid is. De andere posities worden ingevuld door jonger bloed, in sommige gevallen waren deze zelfs nog niet geboren toen Atrophy’s debuut op de schappen belandde. Ik ben wat terughoudend geworden van eighties bands die nu plots terugkeren, gezien de energie zelden op het niveau van toen is. Gelukkig was ik met deze ‘Asylum’ positief verrast. Er is nog steeds een jeugdige, bruisende agressie en hoewel de stem van Zimmerman al wat jaren heeft meegedraaid, komt hij meer dan overtuigend over op deze plaat. Sommige strofes doen me zelfs denken aan het recentere werk van Chuck Billy bij Testament (die overigens ook gepland staan om dit jaar een nieuw album uit te brengen). Lyrisch is Atrophy ook nog steeds de oude, met vooral sociale issues die het onderwerp van de nummers vormen. De songs zijn vrij traditioneel vormgegeven, maar zitten voldoende goed in elkaar waarbij de vocalen en gitaren afwisselend de melodie bepalen. Vooral de nummers ‘High Anxiety’, ‘Distortion’ en het meer brutale ‘Bleeding Out’ horen bij mijn favorieten. Qua gitaar melodieën lijkt het overigens alsof ze geïnspireerd werden door Kreator hun recentere werk. Atrophy levert met deze ‘Asylum’ een meer dan oké cd af, die elke thrash liefhebber zal weten te smaken.

Thomas Vervoort (82)

Massacre Records MASCD 1346

Tracklist: 1. Punishment For All 2. High Anxiety 3. Seeds Of Sorrow 4. Distortion 5. Bleeding Out 6. American Dream 7. Close My Eyes 8. The Apostle 9. Five Minutes ‘Til Suicide