Serenity, Temperance, Tulip, Flowerleaf @ Hell, Diest.

De “Nemesis AD tour” van het Oostenrijkse Serenity streek op vrijdag 23 februari neer in het Diestse Hell. Het was meteen duidelijk dat symfonische power metal best wel gesmaakt wordt, want Hell was volledig uitverkocht. – Wat een enorm contrast met gisteren! –

*Foto’s: Flowerleaf*

Bij aanvang van Flowerleaf, die een set van dertig minuten toebedeeld kregen, zat de zaal al goed vol. En terecht, de band, oorspronkelijk afkomstig uit Brazilië benutte hun half uur speltijd optimaal. Het publiek ontving de band eerder lauw tijdens de eerste twee nummers, maar daarna ging het dak eraf. De show had, wat ons betreft althans, zeker nog wat langer mogen duren.

*Foto’s: Tulip*

Maar daar stond Tulip al te trappelen om het feest verder te zetten. En hoe! Blij deze van oorsprong uit Canada afkomstige band te leren kennen, die tegenwoordig zijn uitvalsbasis heeft in Texas, USA. Net als bij Flowerleaf zorgt ook Tulip voor een mix van symphonic metal en power metal. We zijn nog steeds bezig met de support acts en het is al tweemaal “boenk, erop”!

*Foto’s: Temperance*

Toch kwam het merendeel van het publiek echt wel voor de twee headliners. Het Italiaanse Temperance had in het begin wat problemen. We hoorden de zanger (Marco Pastorino) immers niet, maar professioneel als de band is, nam de zangeres (tegenwoordig is dat Kristin Starkey) zijn taken even mee over. Gelukkig was dit euvel snel opgelost, en konden we genieten van een spetterende set, die blijkbaar afweek van de andere shows op deze tour. Zo werd Ashleigh Semkiw (vocaliste bij Tulip) op het podium gevraagd om een song mee te zingen, en haalde de band ‘I Am The Fire’ vanonder het stof, tot grote vreugde van de aanwezige fans.

*Foto’s: Serenity*

De avond was al meer dan geslaagd, en dan moest Serenity er nog aan beginnen. Wat een power straalt deze band uit! Wat een emotie krijgen we mee in de akoestische tracks! Een absolute hoogmis voor de symphonic metal liefhebbers. Voor de band aan de toegiften begon, vond de zanger er niet beter op om de eerste toegift te zingen staand op de toog. De schelm!

Een heerlijke avond. Het plezier spatte bij alle bands van het podium, en reflecteerde zo hard op het publiek dat je gewoon meegezogen werd in de euforie. Zoveel interactie tussen bands en publiek zie je zelden. Een absolute top avond (zeker als je iet of wat fan bent van het (sub)genre)! En dus nogmaals: wat een contrast met gisteren! Of wat een (of meerdere) bands met een iets grotere reputatie teweeg kunnen brengen. Wie er nu niet bij was raden we ten stelligste aan om die bands zeker te gaan zien als ze in de buurt langs komen!

Met dank aan Eric Depooter.

Tekst: L.E.

Foto’s: Peter Vangelder.