Borknagar is een naam die bij menig metalliefhebber een belletje doet rinkelen terwijl deze Noren ondanks een carrière van bijna dertig jaar nooit echt een grote publiekstrekker zijn geweest. Nochtans startte de band op indrukwekkende wijze destijds door een platencontract te versieren zelfs zonder ook maar een demo voorhanden te hebben. De samenstelling van de band was voldoende om een platenfirma te overtuigen van het potentieel. Met leden uit Enslaved, Immortal, Gorgoroth en Arcturus was één en ander niet zo verwonderlijk. Van de oorspronkelijke oprichters schiet enkel nog gitarist Øystein G. Brun over, al is ook keyboardspeler/zanger Lars Nedland er al sedert 1999 bij. Een band met zo een lange carrière wijzigt doorgaans al eens van koers en dat is bij Borknagar niet anders. Hoewel steeds gecatalogeerd als progressieve metalband zijn zeker op de recentere albums de invloeden van pagan en folk metal meer naar de voorgrond getreden. Typerend voor de sound van Borknagar is steeds geweest dat ze met twee zangers fungeren waarbij de cleane vocals de hoofdmoot uitmaken. Dat is op dit twaalfde album niet anders al start het bijzonder furieus én met rauwe krijsende vocals bij opener ‘Summits’. We kunnen niet ontkennen dat we Borknagar het liefste horen op die manier. We vinden namelijk dat die rauwe zang vaak beter past bij de toch wel extreme riffs en beukende drums. Anderzijds vormt het misschien net de reden waarom Borknagar nooit echt het grote publiek heeft weten te bereiken terwijl ze met de cleane vocals wellicht wél de grotere massa aanspreken. Hoe dan ook, net als bij de vorige albums is er ook nu de wisselwerking tussen beide zangstijlen waar je wellicht enkel voor of tegen kunt zijn. Afwisseling is een troefkaart die Borknagar doorheen hun oeuvre steeds wist uit te spelen al moeten we bekennen dat hun vorige album ‘True North’ niet geheel bracht wat we hadden gehoopt. Er stonden enkele absolute uitschieters op maar helaas in beide richtingen zodat het gehele album ons niet compleet wist te bekoren. Dat is anders op deze ‘Fall’. Borknagar is erin geslaagd om ondanks – of is het net dankzij – de zoveelste line-up wissels een oerdegelijk album in elkaar te steken. Het vertrek van Vintersorg – toch niet de minste naam in het gezelschap – heeft er geenszins voor gezorgd dat de rest verweesd achterbleef. Borknagar klinkt nog steeds onmiskenbaar als zichzelf maar ‘Fall’ is een stuk gelijkmatiger dan voorganger ‘True North’. Er zijn misschien niet die hoge pieken maar er vallen ook geen dalen te ontwaren en dat vinden wij dan toch een pluspunt. Kortom, fans van de band kunnen dit album met de ogen dicht aanschaffen zonder ontgoocheld achter te blijven al moeten we er wel meteen bij vertellen dat het voor ons een groeiplaat is. De eerste luisterbeurt liet geen verpletterende indruk achter. En enkele luisterbeurten verder moeten we besluiten dat we nog steeds niet compleet omvergeblazen worden maar dat dit het niveau is dat we van een band met de status als Borknagar mogen verwachten. Met andere woorden ‘Fall’ is een goed album zonder dat we nog echt verrast worden door deze ervaren rotten. Maar wellicht is dat na bijna dertig ook jaar ook niet bepaald verwonderlijk te noemen. Sowieso moet je Borknagar nageven dat ze steeds trouw zijn gebleven aan hun eigen koers en niet zijn meegegaan op de stroom van vele andere Noorse bands.

K.H. (80)

Century Media

Tracklist: 1. Summits 2. Nordic Anthem 3. Afar 4. Moon 5. Stars Ablaze 6. Unraveling 7. The Wild Lingers 8. Northward