Toen ik door de lijst met nieuwe releases ging sprong ‘La Suspendida’ mij meteen in het oog. Deze werd namelijk omschreven als opera met jazz, metal en hedendaagse muziek. Hoewel het meeste van mijn luistertijd naar thrash en black metal gaat, vind het ik altijd aangenaam om eens iets totaal nieuw te beluisteren, en zo geschiedde. ‘La Suspendia’ is een opera die eind 2023 en begin dit jaar reeds enkele keren live gebracht is. Het vertelt over een jonge dame, Maria Elena, die op 21 jarige leeftijd sterft een tuberculose. ‘s Ochtends komen schaduwen van het dodenrijk alle gestorven zielen ophalen om hen mee te nemen, weg van de aarde, en richten het dodenrijk. Maria Elena wil echter in haar eentje in de schemering tussen leven en dood blijven, en doet dit door middel van necrofilie met haar arts. Op deze manier brengt zijn zaad een stuk leven in haar lichaam, waardoor ze in de schemering kan blijven. Helaas voor onze protagonist sterft de arts na de climax, en zo is Maria Elena ook verplicht om door te gaan naar het dodenrijk. Het stuk wordt gebracht door de samenkomst van enkele groepen. Enerzijds is er het New Yorkse Kilter. Een trio bestaande uit drum (Imperial Triumphant), basgitaar en saxofoon. Samen met het Seven)Suns strijkkwartet vormen ze de muzikale achtergrond voor het werk. De stemmen worden voorzien door enerzijds Andromeda Anarchia die de Maria Elena haar rol vertolkt en anderzijds het Growlers Choir, een vijfkoppig metalkoor die het dodenrijk representeert. De opera bestaat uit zeventien individuele stukken, die samen iets meer dan een uur in beslag nemen. Muzikaal is de ganse opera vooral duister en dreigend. Kilter, die instrumentaal het voortouw neemt, bespeelt namelijk vooral de lagere noten. De jazz invloeden komen vooral voor in de ritmes en het saxofoonspel. Ogenschijnlijk is het innovatief en brengt het een interessante extra klank aan wat we als metal-fans gewoon zijn, maar gezien de variatie wat uitblijft voelt de muziek vooral ondersteunend aan, terwijl de vocals de leiding nemen. Ook de ritmes worden vaak bepaald door de lyrics, iets wat in traditionele metal vaak andersom is. De vocals van Andromeda Anarchia passen zich aan naar gelang de stemming, gaande van de typische opera sopraan tot ijskoude schreeuwen wanneer het personage zich boos maakt. Voornamelijk in de eerste stukken hanteert ze ook ijskille, hoge noten met een uitgesproken vibrato, die ik absoluut niet kan appreciëren. Het koor die het dodenrijk vertolkt hanteert voornamelijk growls en grunts. Door de mix van mannen en vrouwen komen hier met momenten wel interessante klanken en texturen tevoorschijn. Gezien de opzet van het stuk lijkt het me minder opportuun om hier en daar een nummer te beluisteren, maar heeft het volledige stuk beluisteren een meerwaarde. Toch springen voor mij de stukken waar Maria argumenteert met de doden eruit, gezien deze wat meer variatie bezitten in stem en tempo. Al bij al zitten er zeker interessante stukken in het werk, en blijf ik experimentatie en collaboratie een meerwaarde vinden in muziek. Toch bleef ik wat op mijn honger zitten. Muzikaal mocht het voor mij best wat gestroomlijnder, en vooral de lyrics grenzen met momenten aan het kinderachtige zoals “His perv intentions cross cosmic dimensions, no other man is so well hung”.

Thomas Vervoort (70)

Silent Pendulum Records

Tracklist: 1. Overture – Death & Transfiguration 2. Limbo – A Place With No Weather 3. Interlude – Arrival 4. Laudes Mortuorum & Roll Call Of The Newly Dead 5. A Decision 6. The Ballad Of María Elena 7. Arguments At The Gates Of Death Part 1 – You Can’t Drag Me Through Your Gate 8. Interlude – Innocence 9. Arguments At The Gates Of Death Part 2 – You Don’t Remember What Flesh Is 10. Song Of The Countess 11. Interlude – Moments Of Stillness 12. Arguments At The Gates Of Death Part 3 – The Hypocrites Of The Light (Tutti) 13. My Corpse Your Dungeon 14. Interlude – Climax 15. Afterglow 16. Double Call – Laudes Mortuorum Reprise And Finale 17. Lullabye